Drzewica czarnobrzucha

Drzewica czarnobrzucha[5] (Dendrocygna autumnalis) – gatunek ptaka z podrodziny drzewic (Dendrocygninae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae). Zamieszkuje Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.

Drzewica czarnobrzucha
Dendrocygna autumnalis[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

blaszkodziobe

Rodzina

kaczkowate

Podrodzina

drzewice

Rodzaj

Dendrocygna

Gatunek

drzewica czarnobrzucha

Synonimy
  • Anas autumnalis Linnaeus, 1758[2]
Podgatunki
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Systematyka edytuj

Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1758 roku Karol Linneusz w 10. edycji Systema Naturae. Autor nadał gatunkowi nazwę Anas autumnalis, a jako miejsce występowania wskazał Amerykę[2]. Obecnie gatunek umieszczany jest w rodzaju Dendrocygna w monotypowej podrodzinie drzewic[5][6].

Wyróżnia się dwa podgatunki D. autumnalis[5][6]:

  • D. autumnalis fulgens Friedmann, 1947drzewica kasztanowata
  • D. autumnalis autumnalis (Linnaeus, 1758)drzewica czarnobrzucha

Opisano też podgatunki discolor i lucida[3][7], ale nie są one obecnie uznawane[6].

Występowanie edytuj

Drzewica czarnobrzucha zamieszkuje w zależności od podgatunku[8][5][6]:

  • D. autumnalis fulgens – południowo-wschodni Teksas i południowo-wschodnia Arizona na południe do środkowej Panamy.
  • D. autumnalis autumnalis – środkowa Panama do Ekwadoru i północnej Argentyny.

Charakterystyka i tryb życia edytuj

 
Drzewica czarnobrzucha w locie

Długość ciała 43–53 cm; masa ciała: podgatunek nominatywny 530–890 g, D. a. fulgenssamice 652–1021 g, samce 680–907 g[8].

Długa szyja i nogi. Dziób jaskrawoczerwony, nogi czerwone. Policzki jasnoszare, tułów kasztanowatobrązowy, z wyjątkiem czarnego brzucha. Skrzydła z charakterystycznym, brązowym i szarym rysunkiem przy przedniej krawędzi, kontrastowe, białe lusterko i czarne lotki. Ogon czarny. Młode o wiele ciemniejsze.

Zwykle spotykana w stadach; żeruje w nocy, w dzień odpoczywa. Samica składa 12–16 białych lub biało-kremowych jaj o wymiarach 52,7 mm × 38,9 mm i masie 41 g[8]. Inkubacja trwa 26–31 dni, jaja wysiadywane są przez obie płci[8].

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje drzewicę czarnobrzuchą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). W 2020 roku organizacja Wetlands International szacowała, że liczebność populacji mieści się w przedziale 200 000 – 2 000 000 dorosłych osobników. Trend liczebności uznawany jest za wzrostowy[4].

Przypisy edytuj

  1. Dendrocygna autumnalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 127. (łac.).
  3. a b H. Friedmann. Geographic Variations of the Black-Bellied, Fulvous, and White-Faced Tree-Ducks. „The Condor”. 49 (5), s. 190, 1947. DOI: 10.2307/1364339. (ang.). 
  4. a b BirdLife International, Dendrocygna autumnalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2022-1 [dostęp 2022-11-11] (ang.).
  5. a b c d Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Dendrocygninae Reichenbach, 1849-50 - drzewice (wersja: 2020-01-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-14].
  6. a b c d F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List: Version 10.1. [dostęp 2020-07-06]. (ang.).
  7. D. Lepage: Black-bellied Whistling-Duck Dendrocygna autumnalis. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-11-11]. (ang.).
  8. a b c d J.D. James & J.E. Thompson: Black-bellied Whistling-Duck (Dendrocygna autumnalis), version 1.0. W: A.F. Poole & F.B. Gill (red. red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.bbwduc.01. [dostęp 2020-07-06]. (ang.).  

Bibliografia edytuj

  • A. Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne edytuj