Dubrowna

miasto na Białorusi

Dubrowna (biał. Дуброўна, Dubrouna; ros. Дубровно, Dubrowno) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, nad Dnieprem, siedziba administracyjna rejonu dubrowieńskiego. W 2010 roku liczyło ok. 8 tys. mieszkańców[1].

Dubrowna
Дуброўна
Дубровно
Ilustracja
Pałac Lubomirskich przed 1941 rokiem
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Wysokość

170 m n.p.m.

Populacja (2010)
• liczba ludności


8000

Nr kierunkowy

+375 2137

Kod pocztowy

211040

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dubrowna”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dubrowna”
Ziemia54°34′N 30°41′E/54,566667 30,683333

Historia edytuj

 
Widok Dubrowny w lutym 1840 roku

Miasto od XVI wieku, własność magnacka[2]. Spustoszona przez wojska moskiewskie w 1535, 1562 i 1580. W czasach przynależności do Rzeczypospolitej istniał tu zamek obronny. W 1630 roku wojewoda Mikołaj Hlebowicz wzniósł w mieście kościół i klasztor bernardynów. W XVIII wieku w ich miejsce osadzono pijarów wypędzonych z Witebska. Po Hlebowiczach właścicielami miejscowości był ród Sapiehów. Po I rozbiorze Rzeczypospolitej w 1772 roku miasteczko włączono do Rosji. W 1777 roku Rosjanie pozbawili ją statusu stolicy powiatu. W XIX wieku własność rodu Lubomirskich. W 1813 roku podczas odwrotu spod Moskwy w miasteczku zatrzymał się Napoleon Bonaparte.

Istniał tu murowany kościół katolicki i katolicka kaplica cmentarna.

Z okolic Dubrowny pochodził prekursor artylerii rakietowej Kazimierz Siemienowicz.

Podczas okupacji hitlerowskiej, jesienią 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2000 osób. W lutym 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali na cmentarzu żydowskim[3].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.)..
  2. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 85.
  3. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1669.

Linki zewnętrzne edytuj