Dymitr (patriarcha Serbii)

Dymitr, imię świeckie Dimitrije Pavlović; cyr. Димитрије Павловић (ur. 28 października 1846 w Požarevacu, zm. 6 kwietnia 1930 w Belgradzie) – serbski duchowny prawosławny, patriarcha Serbskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1920–1930.

Dymitr

Dimitrije

Dimitrije Pavlović
Patriarcha Serbii
Kraj działania	Jugosławia
Data i miejsce urodzenia	28 października 1846 Požarevac
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 1930 Belgrad
Miejsce pochówku	Monaster Rakovica↗
Patriarcha Serbii
Okres sprawowania	1920–1930
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Chirotonia biskupia	8 listopada 1884
Wybór patriarchy	1920

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	8 listopada 1884
Miejscowość	Belgrad
Miejsce	Sobór św. Michała Archanioła
Konsekrowani biskupi Gabriel (Dožić) 1911 Hilarion (Zeremski) 18 grudnia 1912 Dosyteusz (Vasić) 25 maja 1913 Mikołaj (Velimirović) 25 marca 1919 Ireneusz (Ćirić) 15 czerwca 1919 Józef (Cvijović) 19 grudnia 1920 Daniel (Pantelić) 25 grudnia 1920 Maksymilian (Hajdin) 2 stycznia 1921 Gorazd (Pavlík) 25 września 1921 Emilian (Piperković) 23 stycznia 1922 Beniamin (Taušanović) 6 grudnia 1925 Mardariusz (Uskoković) 25 kwietnia 1926 Nektariusz (Krulj) 16 maja 1926 Jan (Ilić) 1926 Ireneusz (Đorđević) 25 grudnia 1928

Życiorys

Był synem Stojana i Milosavy z d. Petković. Po ukończeniu szkoły w rodzinnej miejscowości, kontynuował naukę w Belgradzie. W 1868 ukończył studia teologiczne. W 1870 otrzymał godność prezbitera. W latach 1882–1884 był profesorem seminarium w Belgradzie. 8 listopada 1884 został wyświęcony na biskupa i otrzymał godność zwierzchnika eparchii w Niszu, a w 1898 eparchii Šabac-Valjevo. Po śmierci metropolity Serbii Innocentego w 1905 został metropolitą belgradzkim, zwierzchnikiem Cerkwi w Królestwie Serbii. W czasie I wojny światowej wraz z władzami Serbii opuścił kraj, udając się poprzez Albanię na Korfu.

W 1920 Sobór Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego zebrany w Sremskich Karłowicach dokonał odnowienia patriarchatu, wybierając metropolitę Dymitra pierwszym patriarchą zjednoczonego Kościoła. W 1921 ustanowił eparchię czesko-morawską, z metropolitą Gorazdem na jej czele. 8 czerwca 1922 prowadził ceremonię zaślubin króla Aleksandra I i Marii Rumuńskiej w katedrze belgradzkiej.

Grób patriarchy w klasztorze Rakovica

W maju 1929 ciężko zachorował, zmarł w 1930, jego szczątki spoczęły w klasztorze Rakovica.

Bibliografia

• Ivo Banač, The national question in Yugoslavia: origins, history, politics, Cornell University Press 1988, ISBN 0-8014-9493-1
• Sima M. Ćirković, The Serbs, Wiley-Blackwell 2004, ISBN 0-631-20471-7