Dywizja Strzelców Konnych (Królestwo Kongresowe)
(Przekierowano z Dywizja Strzelców Konnych Królestwa Kongresowego)
Dywizja Strzelców Konnych – związek taktyczny wojsk Królestwa Polskiego.
.jpg)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1815 |
| Rozformowanie |
1831 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk |
kawaleria |
| Podległość | |
.jpg)
Struktura organizacyjna i obsada personalna edytuj
Dywizja razem z Dywizją Ułanów stanowiła Korpus Jazdy Polskiej. Dywizja dzieliła się na cztery pułki. Sztab dywizji znajdował się w Łowiczu.
Dowódcy dywizji[1]
- gen. dyw. Antoni Paweł Sułkowski
- gen. dyw. Stanisław Klicki 1816-1831
1 brygada (Piotrków)[1]
dowódcy brygady[1]
- gen. Jan Nepomucen Umiński
- gen. Konstanty Przebendowski
pułki[2]:
2 brygada (Kutno)[1]
dowódcy brygady[1]
- gen. Stanisław Klicki
- gen. Antoni Potocki
- gen. Kazimierz Dziekoński
pułki[2]:
Uzbrojenie i umundurowanie edytuj
Uzbrojenie strzelca konnego składało się z karabinka typu tulskiego, szabli i pistoletów. Mundur był w kolorze ciemnozielonym. Odmienne kolory lampasów, wypustek i wyłogów miał każdy z pułków. Strzelcy konni mieli czapki wysokie, okrągłe z pomponem. Na czapce orzeł i numer pułku.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 378.
- ↑ a b Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 373.
Bibliografia edytuj
- Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.