Dywizja Ułanów (Królestwo Kongresowe)
(Przekierowano z Dywizja Ułanów Królestwa Kongresowego)
Dywizja Ułanów – związek taktyczny wojska Królestwa Polskiego.
.jpg)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. dyw. Jan Weyssenhoff |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Dywizja razem z Dywizją Strzelców Konnych stanowiła Korpus Jazdy Polskiej.
Struktura organizacyjna i obsada personalna edytuj
gen. Józef Weyssenhoff
Dywizja dzieliła się na 4 pułki. Sztab dywizji znajdował się w Lublinie[1].
Dowódca dywizji[1]
- gen. dyw. Jan Weyssenhoff 1815-1831
1 brygada (Międzyrzec)[1]
dowódcy brygady[1]
- gen. Jan Konopka
- gen. Tadeusz Suchorzewski
pułki[2]:
- 1 pułk ułanów w Lublinie (sztab)
- 3 pułk ułanów w Międzyrzecu
2 brygada (Krasnystaw)[1]
dowódcy brygady[1]
- gen. Jan Weyssenhoff
- gen. Adam Wirtemberski
pułki[2]:
Uzbrojenie i umundurowanie edytuj
Uzbrojenie ułana składało się z szabli, pistoletów i lancy o długości 2,5 metra (z proporczykiem w barwach pułku). Mundur był w kolorze granatowym. Odmienne kolory lampasów, wypustek i wyłogów miał każdy z pułków. Ułani mieli czapki wysokie, w kształcie rogatywki z pomponem. Na czapce znajdował się orzeł i numer pułku.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 379.
- ↑ a b Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 373.
Bibliografia edytuj
- Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.