Dziad i baba (bajka)
Dziad i baba – wiersz Józefa Ignacego Kraszewskiego, opublikowany po raz pierwszy w jego tomie Poezji w 1838 roku.
 Ilustracja z 1887 roku - Piotr Stachiewicz | |
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu |
utwór poetycki |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania | |
Wiersz jest jedynym utworem poetyckiem tego autora, który cieszył się popularnością i nie został zapomniany[1]. Do tego wiersza skomponował melodię Stanisław Moniuszko. Inne wiersze tego autora, w przeciwieństwie do prozy, nie miały powodzenia wśród czytelników.
Treść edytuj
Wiersz opowiada historię dwojga małżonków o podeszłym wieku, którzy codziennie zapewniają się o swojej miłości. Jednak kiedy do ich domu puka Śmierć, by zabrać jednego z nich, każde myśli tylko o tym by ratować siebie, nawet jeśli oznacza to zgon współmałżonka. Utwór jest satyrą na ludzki egoizm i zakłamanie.
Tłumaczenia na języki obce edytuj
Wiersz został przełożony na język angielski pod tytułem A Gaffer and His Wife (tłum. Tomasz Wyżyński)[2].
Bibliografia edytuj
- Historia literatury polskiej w zarysie wyd. PWN, Warszawa, 1980
Przypisy edytuj
- ↑ Historia literatury polskiej w zarysie. Warszawa: 1980, s. 259.
- ↑ "A Gaffer and His Wife", trans. Tomasz Wyżyński , [w:] The Flying Cow and Other Polish Verses for Children, Warszawa: Interperess Publishers, 1988, s. 15-18, ISBN 83-223-2267-4.