Dzienniki w Chinach
Dzienniki w Chinach stanowią największy rynek prasy codziennej na świecie. Liczba gazet w ChRL wzrosła od 42 w 1968 roku (wszystkie będące organami Partii Komunistycznej) i 382 w 1980 roku do ponad 2200 w ostatnich latach. Wliczając magazyny i czasopisma, ich liczbę szacuje się na około 7000. Daje to Chinom wiodącą rolę na rynku dzienników na świecie, według danych z 2006 roku – 96,6 milionów egzemplarzy sprzedawanych dziennie, przed Indiami (78,7 milionów) i Japonią (69,7 milionami). Nakład prasy tylko do końca lat 80. powiększył się czterokrotnie w porównaniu z połową lat 60[1].
Obecnie nie istnieją w Chinach gazety formalnie prywatne. Wszystkie muszą być afiliowane przy instytucji publicznej, przy czym zwykle jest to Komunistyczna Partia Chin. O ile gazety przy Komitecie Centralnym i Komitetach Prowincjonalnych są uznawane za tubę propagandową i koncentrują się na opisywaniu wydarzeń w kraju i za granicą według oficjalnej linii partii, o tyle gazety powstałe przy Komitetach Miejskich cieszą się stosunkowo dużą swobodą. Związane jest to z faktem, że od tych gazet oczekuje się przynoszenia dochodów właścicielom, na czym korzystają również komitety miejskie Partii i lokalne organizacje z nią powiązane. Silnie skomercjalizowane gazety poruszają tematy typowe dla tabloidów, takie jak plotki, odrażające przestępstwa, skandale oraz porady, zwykle unikając jednak tematów o silnych konotacjach politycznych.
Główne tytuły prasowe edytuj
| Organy prasowe Komunistycznej Partii Chin (prasa ogólnokrajowa) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Pinyin | chiń. | ang. | pol. | Typ gazety | Pozycja rynkowa |
| Rénmín Rìbào | 人民日报 | People’s Daily | Dziennik Ludowy | Założona w 1948 roku, pod bezpośrednią kontrolą KC Partii. W okresie rządów Mao Zedonga, pod kontolą Hu Qiaomu, osobistego sekretarza Mao. Gazeta współcześnie jest czytana ze względu na widoczność trendów popularności wewnątrz partii – artykuły poświęcone jednej osobie są oznaką wzrastającej pozycji. | Nakład 2.5 mln[2]–4 mln[3] 110 mln RMB z reklam[1] |
| Cānkǎo Xiāoxī | 参考消息 | Reference News | Przegląd wiadomości[4] | Publikuje przedruki zagranicznych artykułów prasowych po chińsku. Założona w 1931 roku, początkowo dostępna wyłącznie dla dygnitarzy. Dziś wydawana przez państwową Agencję Prasową Xinhua (mającą status instytutu rządowego). | Nakład 3 mln[5] |
| Guāngmíng Rìbào | 光明日报 | Guangming Daily | Dziennik Oświecenia | Założony w 1949 roku, od 1953 r. redagowana przez Departament Propagandy i Departamentu Zjednoczonego Frontu Pracy Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin[6] | Jedna z 3 największych gazet w Chinach[5] 90 mln RMB dochodu z reklam[1] |
| Jiěfàngjūn Bào | 解放军报 | Liberation Army Daily | Dziennik Armii Ludowo Wyzwoleńczej | Organ prasowy Chińskiej Armii[7] | Jedna z 3 największych gazet w Chinach[5] |
| Xīnhuá Rìbào | 新华日报 | Xinhua Daily | Dziennik Nowych Chin (Xinhua) | Wydawany i redagowany przez Komitet Prowinjonalny Jiangsu KPCh | Nakład 470 tys. 385 mln RMB z reklam[1] |
| Prasa wolnorynkowa (tytuły lokalne) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Pinyin | chiń. | ang. | pol. | Typ gazety | Szacowany nakład/Przychód z reklam/Udział w lokalnym rynku |
| Pekin (Beijing) | |||||
| Běijīng Wǎnbào | 北京晚报 | Beijing Evening News | Pekińskie wiadomości wieczorne | Nakład 1 mln[8] 401,23 mln RMB z reklam[1] 56% rynku lokalnej prasy codziennej[9] | |
| Jīnghuá Shíbào | 京华时报 | Beijing Times | 191,25 mln RMB z reklam[1] 61% w rynku gazet porannych w Pekinie[9] | ||
| Fǎzhì Wǎnbào | 法制晚报 | Legal Mirror | Trzecie miejsce w lokalnym rynku dzienników[9] | ||
| Szanghaj | |||||
| Shēnjiāng Fúwù Dáobào | 申江服务导报 | Shanghai Times | 23.62% lokalnego rynku[9] | ||
| Xīnwén Chénbào | 新闻晨报 | Shanghai Morning Post | Poranny Dziennik Informacyjny | 23.36% lokalnego rynku[9] | |
| Xīnmín Wǎnbào | 新民晚报 | Xinmin Evening News | Nowy Obywatel - Dziennik Wieczorny | 21.91% lokalnego rynku[9] | |
| Kanton (Guangzhou) | |||||
| Guǎngzhōu Rìbào | 广州日报 | Guangzhou Daily | Dziennik Kantoński | Oficjalna gazeta Komitetu Miejskiego w Kantonie, wydawana przez Grupę Medialną Dziennika Guangzhou | 290.27-500 mln RMB[1] 40% lokalnego rynku[9] |
| Yángchéng Wǎnbào | 羊城晚报 | Yangcheng Evening News | Wieczorny Dziennik Kantoński | Nakład 1.3[10]-1.5 mln[11] 460 mln RMB dochodu z reklam[1] 24% lokalnego rynku[9] | |
| Nánfāng Dūshìbào | 南方都市报 | Southern Metropolitan Daily | Dziennik Południowej Metropolii | 16% lokalnego rynku[9] | |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Raport CIA "The Chinese Media More Autonomous and Diverse within Limits" - dostęp 25 sierpnia 2008
- ↑ Raport World Association of Newspapers. [dostęp 2008-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-24)].
- ↑ Opis gazety z jej strony internetowej
- ↑ Konrad Godlewski, Media w Chinach: Internetowa rewolucja i rządowa reakcja, Global Media Journal, Spring and Fall 2010, str. 34-50
- ↑ a b c Internetowa wersja raportu Robert L. Worden, Andrea Matles Savada and Ronald E. Dolan, editors. China: A Country Study. Washington: GPO for the Library of Congress, 1987.
- ↑ Guangming Daily. chinaculture.org. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
- ↑ Strona domowa gazety na serwerze Chińskiej Armii Wyzowlenia. [dostęp 2008-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-21)].
- ↑ Henry Chu U.S. satire tricks Beijing paper - San Francisco Chronicle, 8 czerwca 2002
- ↑ a b c d e f g h i Raport z anglojęzycznej strony o chińskich mediach - Danwei. danwei.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-08)]. - dostęp 25 sierpnia 2008. Raport jest głównie podsumowaniem dwóch raportów chińskiej organizacji medialnej Century Chinese International Media Consultation Inc: raport 1, raport 2
- ↑ Strona mondotimes.com
- ↑ Informacje o partnerach chińskiej firmy internetowej Netease.com