EF80lampa elektronowa (pentoda) napięciowa wielkiej częstotliwości o cokole nowalowym, w erze techniki lampowej bardzo często stosowana w elektronicznym sprzęcie powszechnego użytku. Została wprowadzona na rynek przez firmę Philips w 1950 r. jako różniąca się głównie cokołem wersja lampy EF50. Lampa ta była produkowana także w Polsce (ZWLE, ponad 1 mln 300 tys. szt.)[1] i stosowana w radioodbiornikach (np. Calypso, Sonata, Domino), telewizorach (np. Belweder, Szmaragd 902)[2], gramofonach, wzmacniaczach audio, a także w urządzeniach przemysłowych i laboratoryjnych. Amerykańskim odpowiednikiem tej lampy jest 6BX6.

EF80 produkcji polskiej: Telam i Polam

Dane techniczne edytuj

Żarzenie:

  • napięcie żarzenia 6,3 V
  • prąd żarzenia 0,3 A
Wartości charakterystyczne
Parametr Wartość
napięcie anodowe 250 V
prąd anodowy 10 mA
nachylenie charakterystyki (Sa) 6,8 mA/V
napięcie siatki pierwszej -3,5 V
napięcie siatki drugiej 250 V
Wartości graniczne
Parametr Wartość
napięcie anodowe 300 V
moc tracona na anodzie 2,5 W
prąd katodowy 15 mA
napięcie siatki drugiej 300 V
napięcie włókno żarzenia/katoda 150 V

Przypisy edytuj

  1. Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego, Warszawa, WKŁ, 1964.
  2. oldradio.pl

Linki zewnętrzne edytuj