EMD SD24
EMD SD24 − ciężka sześcioosiowa lokomotywa spalinowa produkcji amerykańskiej. Wyprodukowano 179 egzemplarzy w wersji z kabiną sterowniczą oraz 45 bez kabiny, stosowanych jako dodatkowe jednostki napędowe na liniach należących do Union Pacific Railroad. Lokomotywy SD24 budowano w latach 1958-1963 w Oddziale General Motors – Electro-Motive Division. Były pierwszą konstrukcją EMD wykorzystującą silnik Diesla z turbodoładowaniem, co dawało większą moc w porównaniu z poprzednikiem SD24, lokomotywą SD18.
 SD24 kolei Chicago Burlington & Quincy w 2009 | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1958–1963 |
| Układ osi |
Co'Co' |
| Napęd | |
| Trakcja |
spalinowa |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa |
2400 KM (1800 kW) |
| Rodzaj przekładni |
elektryczna |
Egzemplarze SD24 w zasadzie nie różniły się szczegółami poza wysokim lub niskim nosem z przodu jednostek. Wysoki nos był charakterystyczny dla egzemplarzy SD24 budowanych dla kolei Burlington oraz Southern.
Modernizacje edytuj
Ze względu na zużycie, część lokomotyw SD24 została gruntowanie przebudowana przez właścicieli. W latach 70. XX w. w 80 lokomotywach SD24 kolei Santa Fe wymieniono jednostki napędowe, co skutkowało zmianą oznaczenia na SD26.
Zmodernizowane eksperymentalnie trzy lokomotywy SD24 linii Union Pacific oznaczono SD24m.
W latach 80. XX w. 22 zmodernizowane egzemplarze linii Chicago and North Western oznaczono SD18R.
Egzemplarze muzealne edytuj
Dwie lokomotywy SD24 zachowano w celach muzealnych, w tym odrestaurowany egzemplarz nr 504 w barwach kolei Burlington, który znajduje się w Illinois Railway Museum.
Bibliografia edytuj
- Pinkepank, Jerry A., The Second Diesel Spotter's Guide, Kalmbach Publishing Co., Milwaukee, WI, 1973.