Edmund Mochnacki (ur. 23 lipca 1836 we Lwowie, zm. 11 maja 1902 tamże) – prezydent Lwowa (1887–1896), poseł do Rady Państwa w Wiedniu, prawnik, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1895 roku[1].

Edmund Mochnacki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1836
Lwów

Data i miejsce śmierci

11 maja 1902
Lwów

Rada Państwa w Wiedniu
Okres

od 1885

Prezydent Lwowa
Okres

od 1887
do 1897

Odznaczenia
Komandor Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)
Grób Edmunda Mochnackiego

Życiorys edytuj

Ukończył gimnazjum w Samborze, a następnie prawo na Uniwersytecie Lwowskim (1858). Pracował w zawodzie sędziego we Lwowie i Jaworowie. W 1861 mianowany aktuariuszem w Urzędzie Powiatowym w Tłumaczu, gdzie pozostawał do 1865. W tym roku mianowany adiunktem sądowym i przeniesiony do Przemyślan, a później do Janowa. W 1867 mianowany komisarzem politycznym przy starostwie w Przemyślanach, a następnie w komisji w wykupu i regulacji gruntów we Lwowie. W 1870 powołany do krajowej Rady Szkolnej, a później do prezydium Namiestnictwa. W 1874 mianowany radcą Wydziału Krajowego we Lwowie, którego był delegatem w sporze z Węgrami o Morskie Oko. Dzięki jego pracy spór zaczął przybierać korzystny dla Galicji obrót. W 1880 wszedł do Rady Miejskiej, a pięć lat później wybrany wiceprezydentem miasta. Jako reprezentant lwowskiej Izby Handlowej zdobył mandat do Rady Państwa w 1885. Po śmierci Wacława Dąbrowskiego w 1887, wybrany prezydentem Lwowa, pełnił urząd przez 10 lat. Po Wystawie Krajowej odznaczony komandorią Orderu Franciszka Józefa w 1894[2]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[3].

Publikacje edytuj

  • Dr. Kaiserfeld i ustawodawstwo gminne, Lwów, 1876

Przypisy edytuj

  1. Sprawozdanie z Zarządu Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswylu za Rok ...., 1899, s. 5.
  2. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń: 1818, s. 164
  3. Józef Białynia Chołodecki: Cmenterze Lwowa. W: Marian Weber: Opieka nad grobami bohaterów w Wschodniej Małopolsce. Lwów: Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Bohaterów, 1929, s. 11.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj