Edmund Antoni Smakulski[4] (ur. 11 października 1951 w Pniewitach) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk o obronności (1993); dowódca 20 Brygady Łączności (1989–1991); szef Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności SG WP.

Edmund Smakulski
generał brygady w st. spocz. generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

11 października 1951
Pniewite

Przebieg służby
Lata służby

1969–?

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

9 pułku łączności
CDO
• 9 pułk łączności
20 Brygada Łączności
MON

więcej patrz tekst

Stanowiska

• dowódca plutonu podchorążych
• dowódca kompanii podchorążych
• wykładowca w WSOWŁ
• inżynier sekcji systemów w pułku łączności
• szef sztabu - zastępca dowódcy pułku łączności

więcej patrz tekst

Późniejsza praca

Prezes Zarządu Głównego Światowego Związku Polskich Żołnierzy Łączności (2012–2018)[1][2][3]

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Zasługi ZWiRWP

Życiorys edytuj

Edmund Smakulski syn Edmunda[4] urodził się 11 października w 1951 w Pniewitach. W 1969 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu. W 1973 promowany na stopień podporucznika przez gen. broni Józefa Urbanowicza. W tym samym roku otrzymał przydział służbowy na stanowisko dowódcy plutonu w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Łączności, a w latach 1976–1978 był dowódcą kompanii podchorążych w WSOWŁ. W 1981 ukończył Akademię Wojsk Łączności ZSSR w Leningradzie i został wykładowcą w macierzystej uczelni. W roku 1982 został wyznaczony na funkcję inżyniera sekcji systemów w 9 pułku łączności w Białobrzegach, a przez kolejne lata kierował sekcją systemów łączności. W 1984 ukończył specjalistyczny kurs w Centrum Doskonalenia Oficerów i został wyznaczony na szefa sztabu – zastępcę dowódcy 9 pułku łączności. W latach 1986–1989 sprawował obowiązki dowódcy 9 pułku łączności. W latach 1989–1991 dowodził 20 Brygadą Łączności Wojsk Obrony Wewnętrznej w Kielcach. Od 1991 był zastępcą szefa Wojsk Łączności MON. W 1993 ukończył studia doktoranckie w Akademii Obrony Narodowej, praca naukowa była w temacie systemowi cyfrowej łączności korpusu zmechanizowanego[5].

W latach 1997–1999 zastępca szefa Zarządu Łączności i Informatyki Sztabu Generalnego WP. W roku 1999 został wyznaczony na szefa Wojsk Łączności i Informatyki Wojsk Lądowych, a w 2000 objął funkcję szefa Zarządu Dowodzenia i Łączności Dowództwa Wojsk Lądowych. W roku 2001 był awansowany do stopnia generała brygady przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego[5][6]. Następnie pełnił służbę na stanowisku szefa Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności SG WP (P-6)[7]. 18 października 2006 w Warszawie był przewodniczącym uroczystości z okazji Święta Wojsk Łączności i Informatyki, w tym seminarium nt. „Kierunki rozwoju systemów dowodzenia, łączności i informatyki w procesie osiągania zdolności sieciocentrycznych przez SZ[8]. Jest jednym z autorów projektu zautomatyzowanego systemu łączności szczebla taktycznego Wojsk Lądowych „Szafran”[9]. Na emeryturze działa społecznie w Zarządzie Głównym Światowego Związku Polskich Żołnierzy Łączności[1], od 2018 prezes honorowy Związku[10].

Awanse[5] edytuj

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia edytuj

i inne

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj