Wikipedia

Edward Anthony Spitzka

amerykański neurolog i neuroanatom

Edward Anthony Spitzka (ur. 17 czerwca 1876 w Nowym Jorku, zm. 4 września 1922 w Mount Vernon) – amerykański lekarz neurolog i neuroanatom. Syn Edwarda Charlesa Spitzki. W 1901 roku dokonał autopsji mózgu Leona Czolgosza, zabójcy prezydenta Stanów Zjednoczonych Williama McKinleya. Autor kilkudziesięciu prac naukowych, redaktor trzech wydań Gray’s Anatomy.

Edward Anthony Spitzka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1876
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

4 września 1922
Mount Vernon

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

 
Nieukończony portret Spitzki autorstwa Thomasa Eakinsa (1913)
 
Wielokrotnie cytowane zestawienie wagi 96 mózgów znanych osób, opublikowane przez Spitzkę w 1902 roku. Zestawienie otwiera Iwan Turgieniew (2012 g)

Urodził się w Nowym Jorku jako jedyny syn Edwarda Charlesa Spitzki, nowojorskiego neurologa, psychiatry i anatoma, oraz Catherine z domu Wacek. Ukończył College of the City of New York, w 1902 otrzymał tytuł doktora medycyny (M.D.) w College of Physicians and Surgeons[1]. Podczas studiów zdobył Devoe Prize, a wraz z ich zakończeniem Harsen Clinical Prize[2].

Został wtedy zatrudniony na Columbia University, najpierw jako fellow (1902–1904), a potem demonstrator anatomii (1904–1906). 7 kwietnia 1906 otrzymał katedrę anatomii w Jefferson Medical College[3]. Wakat na katedrze anatomii po zmarłym w 1905 Williamie S. Forbesie uzupełniono, dzieląc katedrę na dwie: katedrę anatomii ogólnej i opisowej, przyznaną Spitzce, oraz anatomii stosowanej i topograficznej, przyznaną George′owi McClellanowi. Po śmierci McClellana przejął jego obowiązki[4]. We wrześniu 1911 został pierwszym dyrektorem Daniel Baugh Institute of Anatomy, powstałego dzięki darowiźnie biznesmena Daniela Baugha. Zaplecze to ułatwiło Spitzce wprowadzenie na uczelni jeden z najlepszych programów nauczania anatomii w kraju[5]. Studenci Jefferson Medical College interesujący się anatomią utworzyli stowarzyszenie „Spitzka Anatomic League”.

Liczne obowiązki administracyjne i, podobno, groźby ze strony bliskich straconych kryminalistów, których mózgi badał, sprawiły, że Spitzka zaczął przejawiać paranoiczne zachowania i nadużywać alkoholu. Powtarzana jest anegdota, jakoby przyszedł na jeden wykład z dwoma pistoletami, mówiąc, że jego życie jest zagrożone[5]. Kiedy problem z jego zachowaniem zaczął narastać, Rada Powiernicza Jefferson Medical College postanowiła 21 listopada 1912 dać mu roczny urlop. Gdy Spitzka przekonał się, że nie będzie mógł już wrócić na dawne stanowisko, złożył rezygnację. Została przyjęta 6 czerwca 1914[5].

Od czerwca 1917 służył w Korpusie Medycznym US Army (Army Medical Corp), w wielu szpitalach na terenie Stanów, a przez kilka miesięcy także za granicą. Został awansowany do stopnia podpułkownika. Przeniesiony w stan spoczynku z honorami 28 stycznia 1919. Prowadził prywatną praktykę, pełnił też różne funkcje w Departamencie Spraw Weteranów (Veterans Bureau), z których ostatnią było kierowanie referatem medycznym[5].

Należał do towarzystw Delta Kappa Epsilon[6], Sigma Xi[7], Theta Nu Epsilon[8], Association of American Anatomists (od grudnia 1900), American Anthropometric Society, American Anthropological Association, American Philosophical Society[9], Philadelphia Neurological Society[9], Academy of Natural Sciences of Philadelphia[10], American Geographical Society[9], Alumni Association of the College of Physicians and Surgeons, Committee on First-Aid Treatment of Surgical, Medical and Gas Poisoning Cases i American Association for the Advancement of Science (jako fellow). Współpracował z czasopismami „American Journal of Anatomy”, „Journal of Mental Pathology” i „Monatsschrift für Kriminalpsychologie und Strafrechts-Reform”[5].

20 czerwca 1906 w White Plains ożenił się z Alice Pauline Eberspacher[9]. Mieli jednego syna, Jeffersona (1908–?)[11].

Zmarł nagle, na udar mózgu, w swoim domu przy 139 Brookside Avenue, Mount Vernon[11]. Notatki o jego śmierci zamieściły m.in. „New York Times” i „JAMA”[12].

W swoim testamencie, datowanym na 11 lutego 1914 (miesiąc po śmierci ojca), zapisał swój mózg American Anthropometric Society, a resztę ciała Daniel Baugh Institute. W kodycylu wyraził wolę, aby po jego śmierci nie odbyła się żadna ceremonia religijna, a także pragnienie, aby po śmierci być pamiętanym jako student, badacz i nauczyciel.

Ostatnim, nieukończonym obrazem Thomasa Eakinsa był portret Spitzki. Obraz powstał w 1912 roku, jednak widać na nim jedynie zarys postaci siedzącego lekarza[13]. Dzieło znajduje się w Hirshhorn Museum and Sculpture Garden w Waszyngtonie[14].

Wykładał ciekawie, ale większość studentów była zagubiona z powodu mnóstwa informacji i przykładów. „Przyziemna” anatomia była pozostawiona asystentom, do których należeli J. Howard Dehoney, Charles Bonney, George W. Miller, Gregg Metheny[15].

Dorobek naukowy edytuj

Jeszcze jako student medycyny Spitzka zajął się, prawdopodobnie pod wpływem ojca, neuroanatomią. Gdy zaproponowano mu autopsję mózgu Czolgosza (patrz niżej), miał już kilka opublikowanych prac w tej dziedzinie.

Był autorem szczegółowych prac poświęconych morfologii mózgowi znanych osób, m.in. lekarzy Seguinów, Edouarda i Edwarda Constanta[16], Johna Wesleya Powella[17], Philipa Leidy’ego, Andrew Jacksona Parkera, Harrisona Allena, Edwarda Drinkera Cope’a, Williama Peppera[18]. Publikował streszczenia z zagranicznych doniesień o mózgach szwedzkiego pedagoga i fizyka Pera Adama Siljeströma[19], francuskiego fizjologa i antropologa Jeana-Baptiste Laborde’a[20], japońskiego anatoma Kazuyoshi Taguchiego[21], szwedzkiego lekarza i histologa Christiana Lovéna[22]. Na podstawie własnych badań i danych literaturowych usiłował dociec, które cechy mózgowi korelują najlepiej z ponadprzeciętnymi zdolnościami umysłowymi. Początkowo koncentrował się na masie mózgu; doszedł m.in. do wniosku, że przeciętna waga mózgowia wybitnych przedstawicieli nauk ścisłych jest wyższa niż luminarzy nauk humanistycznych. Zestawienia mas mózgowi autorstwa Spitzki były wielokrotnie cytowane[23]. W innej pracy postawił hipotezę, że ludzie wybitni mają dobrze rozwiniętą część przednią wyspy (preinsula)[24]. Później uznał, że istnieje związek między grubością ciała modzelowatego (spoidła wielkiego) i polem przekroju środka półowalnego a inteligencją, istotniejszy niż waga mózgowia czy proporcje istoty szarej i białej[18][25]

Zajmował się zmianami w mózgowiu spowodowanymi prądem elektrycznym[26][27][28][29]. Materiału badawczego dostarczały mu przede wszystkim egzekucje skazańców na krześle elektrycznym w nowojorskich więzieniach; między 1902 a 1909 był świadkiem trzydziestu sześciu egzekucji w więzieniach Auburn, Sing Sing, Dannemora i Trenton State i sam wykonał dwadzieścia siedem autopsji[27]. Wśród kryminalistów, których autopsje wykonywał, byli m.in. Chester Gillette[30], Mary Farmer[31], William Ennis, bracia Van Wormerowie i Toni Turkofski (Turckowski)[32]. Był współautorem wytycznych resuscytacji w przypadkach porażenia prądem[33].

Współredaktor (1908, z Da Costą[34]) i redaktor (1910[35], 1913[36]) trzech kolejnych wydań Gray’s Anatomy, był piątym i ostatnim amerykańskim redaktorem tego podręcznika[37]. Jako współredaktor i redaktor podręcznika anatomii Graya uzupełnił tę książkę o własnoręcznie wykonane ilustracje. Cytowany jest, obok swojego ojca, jako jeden z amerykańskich anatomów którzy położyli zasługi dla ujednolicenia mianownictwa anatomicznego[38]. 19, wydanie anatomii Graya zawierało ujednoliconą nomenklaturę zgodną z konwencją bazylejską. Napisał hasło o egzekucji na krześle elektrycznym do Encyclopædia Britannica[39].

Spitzka zabiegał o popularyzację swojej dziedziny wiedzy i propagował ideę zapisywanie ciała nauce. „New York Times” publikował wywiady z nim na temat znaczenia wagi mózgu[40][41], w gazetach regularnie donoszono o kolejnych wynikach pomiarów mózgowi znanych osób. W 1911 „New York Times” zamieścił relację z próby pozyskania przez Spitzkę mózgu kaszalota wyrzuconego na brzeg w Ocean City[42].

Przypadek Czolgosza edytuj

 
Ilustracja z artykułu Spitzki przedstawiająca mózg Czolgosza

Jako studentowi ostatniego roku studiów medycznych powierzono mu zadanie zbadania mózgu Leona Czolgosza, straconego za zamach na życie prezydenta Stanów Zjednoczonych. Czolgosz został uznany za winnego 24 września 1901, skazany 26 września i stracony na krześle elektrycznym 29 października w Auburn Prison[5]. Jako eksperci do zbadania stanu psychicznego Czolgosza podczas procesu powołani zostali lekarz więzienny Joseph Fowler i psychiatrzy Floyd S. Crego i James W. Putnam; zgodnie uznali, że Czolgosz był w pełni władz umysłowych i odpowiadał za swoje czyny[43]. Taką samą opinię wyraził Carlos F. MacDonald, który również badał Czolgosza[44].

Na wyraźne życzenie brata ciało straconego anarchisty miało być zniszczone, tak aby żadna jego część nie weszła w posiadanie osoby prywatnej bądź organizacji; ograniczało to możliwości zbadania mózgowia do kilku godzin po egzekucji. Autopsję przeprowadzili Spitzka i MacDonald[45], przy tej czynności byli też obecni lekarze Ely, Howe, Trowbridge, Wolff i Huntley[46]. Strażnik pilnował by lekarze nie wynieśli żadnego fragmentu ciała poza więzienie i, mimo próśb obu „o mózg lub jego fragment”, nie udzielono im tego pozwolenia[46]. Wyniki dotyczyły przede wszystkim mózgu, reszta ciała została opisana jedynie powierzchownie. Raport Spitzki i MacDonalda został wydrukowany w sześciu różnych czasopismach medycznych w styczniu i lutym 1902 w niemal identycznej formie[47][48][49][50][51][52]. Podana waga mózgu wynosiła 1460 g; autor zwrócił uwagę na wąskie oba zakręty przedśrodkowe w porównaniu z zakrętami zaśrodkowymi, niewielki klinek i szczelinę w dogłowowej części zakrętu obręczy. Szczelina przedśrodkowa prawej półkuli przechodziła w szczelinę Sylwiusza – jak podano, cecha ta charakteryzuje „40% mózgów Polaków”. Usprawiedliwiając brak widocznych większych anatomicznych anomalii Spitzka zauważył, że nieprawidłowe funkcjonowanie mózgu może być spowodowane (bio)chemicznymi zaburzeniami, co w 1902 było jeszcze śmiałą hipotezą[5].

Prace edytuj

 
Strona tytułowa 19. wydania Gray’s Anatomy
O ile nie zaznaczono inaczej, jedynym autorem jest Edward Anthony Spitzka

Przypisy edytuj

  1. ↑ Edward Charles Spitzka. Twentieth century successful Americans, local and national. United Press Service Bureau, 1917
  2. ↑ Columbia University Medical School. „Philadelphia medical journal”, s. 1082, 1902. 
  3. ↑ Place for Dr E. A. Spitzka. „New York Times”, s. 3, 8 kwietnia 1906. 
  4. ↑ Thomas Jefferson University - tradition and heritage, edited by Frederick B. Wagner Jr. Part II: Basic Sciences – Chapter 3: Department of Anatomy PDF
  5. ↑ a b c d e f g Haines DE. Spitzka and Spitzka on the brains of the assassins of presidents. „Journal of the history of the neurosciences”. 4 (3-4), s. 236–66, 1995. PMID: 11619027. 
  6. ↑ Catalogue of the Delta kappa epsilon fraternity (1900) s. 272
  7. ↑ Quarter century record and history, 1886-1911. Urbana, Univ. of Illinois (191.) s. 299 [1]
  8. ↑ Edward A. Spitzka. library-archives.cumc.columbia.edu. [dostęp 2017-07-29].
  9. ↑ a b c d Who's who in New York (city and state). New York, Lewis Historical Publ. Co., 1914 s. 675 link
  10. ↑ Elections during 1910. Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia (1910)
  11. ↑ a b DR. EDWARD SPITZKA DIES OF APOPLEXY; Brain Specialist Succumbs in Mount Vernon Home After Leaving Family on Porch. AID AT CZOLGOSZ AUTOPSY He Revised Gray’s Anatomy and Contributed to Many Technical Journals. „New York Times”, 6 września 1922. 
  12. ↑ "edward+anthony+spitzka"&searchid=1&FIRSTINDEX=10&resourcetype=HWCIT Deaths. „J Am Med Assoc”. 79, s. 984, 1922. 
  13. ↑ Thomas Eakins – Scenes from Modern Life: Biography: 1916: The Unfinished Portrait. PBS. [dostęp 2009-10-25].
  14. ↑ Roberts CM. The Last Eakins Portrait: Edward A. Spitzka, M.D.. Jefferson Vignettes s. 556-557
  15. ↑ Doctors made in America. With a foreword by David B. Allman. ... s. 279-280
  16. ↑ Spitzka EA. A preliminary communication of a study of the brains of two distinguished physicians, father and son. „Proceedings of the Association of American Anatomists, 14th Annual Session”, s. 70-92, 1901. 
  17. ↑ Spitzka EA. A study of the brain of the late Major J.W. Powell. „American Anthropologist”. 5 (4), s. 585-643, 1903. 
  18. ↑ a b A study of the brains of six eminent scientists and scholars belonging to the American Anthropometric Society, together with a description of the skull of Professor E.D. Cope. „Transactions of the American Philosophical Society”. 21 (4), s. 175-308, 1907. 
  19. ↑ EA Spitzka, The brain of Siljeström, „Science”, 17 (431), 1903, s. 554, DOI: 10.1126/science.17.431.554, PMID: 17794857.
  20. ↑ Spitzka EA. The brain of Professor Laborde. „Science”. 18 (454), s. 346, 1903. DOI: 10.1126/science.18.454.346. PMID: 17809844. 
  21. ↑ Spitzka EA. Professor Taguchi’s brain weight. „Science”. 20 (502), s. 215, 1904. DOI: 10.1126/science.20.502.215. PMID: 17829818. 
  22. ↑ Spitzka EA. The brain of the histologist and physiologist Otto C. Loven. „Science”. 21 (548), s. 994, Jun 1905. DOI: 10.1126/science.21.548.994-a. PMID: 17793114. 
  23. ↑ Np. Santee HE. Anatomy of the brain and spinal cord, with special reference to mechanism and function, for students and practitioners (1915) s. 50
  24. ↑ Spitzka EA. The redundancy of the preinsula in the brains of distinguished educated men. „Medical Record”. 59, s. 940-943, 1901. 
  25. ↑ Editorial. Associating Tracts and Brain Power. Alienist and Neurologist 26 s. 101-102 (1905)
  26. ↑ Spitzka EA. Observations regarding the infliction of the death penalty by electricity. „Proceedings of the American Philosophical Society held at Philadelphia for promoting useful knowledge”. 47, s. 39-50, 1908. 
  27. ↑ a b Spitzka EA. The resuscitation of persons shocked by electricity. Journal of the Medical Society of New Jersey 5, ss. 549-555 (1909)
  28. ↑ Spitzka EA, Radasch HE. The brain lesions produced by electricity as observed after legal electrocution. „American Journal of the Medical Sciences”. 114 (3), s. 341-347, 1912. 
  29. ↑ Spitzka EA. The effects of electricity upon the human organism and the resuscitation of persons shocked by electricity. Current News (The Phila. Electric Co. Sec. of the National Elec. Light Assoc.) 3, ss. 262-273, 1911
  30. ↑ An Enthusiast for Brains. Auburn NY Weekly Bulletin (1908)
  31. ↑ MRS. FARMER DIES PRAYING IN CHAIR; First Electric Shock Kills Slayer of Mrs. Brennan. New York Times 30 marca 1909
  32. ↑ Spitzka EA. Notes on autopsy of Toni Turkofski, electrocuted murderer. „Medical Critic”, sierpień 1903. 
  33. ↑ Rules Recommended by Commission on Resuscitation from electric Shock. Dynamo laboratory outlines for students in electrical engineering (1913)
  34. ↑ Gray’s Anatomy, Descriptive and Surgical, 17th Ed. DaCosta JC, Spitzka EA (ed.). Philadelphia: Lea & Febiger, 1908.
  35. ↑ Gray’s Anatomy, Descriptive and Applied, 18th Ed.. Spitzka EA (ed.). Philadelphia: Lea & Febiger, 1910.
  36. ↑ Gray’s Anatomy, Descriptive and Applied, 19th Ed.. Spitzka EA (ed.). Philadelphia: Lea & Febiger, 1913.
  37. ↑ JEFFLINE Forum - September 2003: Gray’s Anatomy: The Jefferson Years. [dostęp 2009-10-31].
  38. ↑ Barker LF. Anatomical terminology, with special reference to the [BNA with vocabularies in Latin and English] s. 3 (1907)
  39. ↑ E.A.S. Electrocution. [w:] The Encyclopaedia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information (vol. IX) Hugh Chisholm (ed.) New York : Encyclopaedia Britannica 1910 s. 210
  40. ↑ Looking for „The Face Within the Face” in Man; Dr. Spitzka, Surrounded by His Collection of Brains, Discusses the Latest Phases of Cerebral Science---No Such Thing as a „Criminal Brain Type,” He Says. New York Times, Part Three First Magazine Section, Page SM3, March 4, 1906
  41. ↑ DISSECTING THE BRAINS OF 100 FAMOUS MEN FOR SCIENCE; The Actual Weight and Tissue of the Brain Are Significantly Correlated with Mental Superiority, Says Dr. E.A. Spitzka---The Twelve Biggest Brains in the World. New York Times Part Five Magazine Section Fashions Colleges, Page SM12 September 29, 1912
  42. ↑ FIGHT OVER DEAD WHALE.; Ocean City Wants Full Value for Its Visitor from the Sea. Special to The New York Times s. 12 (12 października 1911)
  43. ↑ Fowler J, Crego FS, Putnam JW. Official Report of the Experts in the Case of the People vs. Leon F. Czolgosz. „Philadelphia medical journal”. 8, s. 778-779, 1902. 
  44. ↑ ALIENIST EXAMINES CZOLGOSZ FOR DEFENSE; Dr. Carlos F. Macdonald Employed by Bar Association. „New York Times”, s. 8, 22 września 1901. 
  45. ↑ MacDonald CF. The Execution of Czolgosz. „Philadelphia medical journal”. 8, s. 777, 1902. 
  46. ↑ a b Briggs LV: The manner of man that kills; Spencer-Czolgosz-Richeson. Boston: R. G. Badger, 1921, s. 252-253, 257.
  47. ↑ MacDonald CF, Spitzka EA. The trial, execution, autopsy, and mental status of Leon F. Czolgosz, alias Fred Nieman, assassin of President McKinley, With a report of the post-mortem examination. „New York Medical Journal”. 75, s. 12-23, 1902. 
  48. ↑ MacDonald CF, Spitzka EA. The trial, execution, autopsy, and mental status of Leon F. Czolgosz, alias Fred Nieman, assassin of President McKinley, With a report of the post-mortem examination. „Philadelphia Medical Journal”. 9, s. 31-42, 1902. 
  49. ↑ MacDonald CF, Spitzka EA. The trial, execution, autopsy, and mental status of Leon F. Czolgosz, alias Fred Nieman, assassin of President McKinley, With a report of the post-mortem examination. „Lancet”, s. 289-293 i 352-356, 1902. 
  50. ↑ MacDonald CF, Spitzka EA. The trial, execution, autopsy, and mental status of Leon F. Czolgosz, alias Fred Nieman, assassin of President McKinley, With a report of the post-mortem examination. „American Journal of Insanity”. 58, s. 369-404, 1902. DOI: 10.1176/appi.ajp.58.3.386. 
  51. ↑ MacDonald CF, Spitzka EA. The trial, execution, autopsy, and mental status of Leon F. Czolgosz, alias Fred Nieman, assassin of President McKinley, With a report of the post-mortem examination. „Journal of Mental Pathology”. 1, s. 179-209, 1902. 
  52. ↑ MacDonald CF, Spitzka EA. The trial, execution, autopsy, and mental status of Leon F. Czolgosz, alias Fred Nieman, assassin of President McKinley, With a report of the post-mortem examination. „Medical Record”. 61, s. 1-13, 1902. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Anthony_Spitzka&oldid=72280662”