Edward Bender
Edward Bender (ur. około 1905, zm. 1 sierpnia 1944 w Warszawie[1][2]) – polski śpiewak operowy, bas.
| Data urodzenia |
ok. 1905 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Był uczniem Czesława Zaremby[1]. W latach 1928–1930 występował w Operze Lwowskiej[1][2]. W 1931 roku rolą Collina w Cyganerii debiutował na deskach Teatru Wielkiego w Warszawie, z którym od 1935 roku związany był na stałe kontraktem[1][2]. Do jego popisowych ról należały m.in. Stolnik w Halce, Nilakantha w Lakmé, Sparafucile w Rigoletcie, Ramfis w Aidzie, Zbigniew w Strasznym dworze, Daland w Holendrze tułaczu, Kawaler des Grieux w Manon Lescaut, Kardynał de Brogni w Żydówce[2]. W 1938 roku wystąpił u boku Fiodora Szalapina w warszawskim przedstawieniu Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego, kreując rolę Pimena[1]. Zdobył II (1932) i I (1938) nagrodę na międzynarodowym konkursie śpiewaczym w Wiedniu[1][2]. W 1938 roku gościnnie wystąpił w Aidzie w Bukareszcie, a w 1938 i 1939 roku śpiewał na deskach mediolańskiej La Scali w roli Fafnera w Złocie Renu i Zygfrydzie Richarda Wagnera[1][2]. Podczas II wojny światowej występował w teatrach jawnych oraz na tajnych koncertach[1][2].
Zginął pierwszego dnia powstania warszawskiego[1][2].