Edward Giergielewicz
Edward Giergielewicz (ur. 20 września 1903 w Kaliszu, zm. 9 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski sędzia, historyk, doktor prawa, pracownik Ministerstwa Sprawiedliwości, kapitan piechoty Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i ofiara zbrodni katyńskiej.
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 września 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem Juliana i Zenobii Giergielewiczów. Ukończył gimnazjum w Płocku oraz prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1927). Tytuł doktora prawa uzyskał w 1930 r. Jego rozprawa doktorska Poglądy filozoficzno prawne Hugona Kołłątaja przyjęta została przez Radę Wydziału Prawa jako praca Seminarium filozofii prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
Był sędzią w Lublinie. Następnie został przeniesiony do Sądu Okręgowego w Warszawie, jednocześnie pracował naukowo. Przed wojną mieszkał w Warszawie przy ul. Szregera 87.
Po wybuchu II wojny światowej, w czasie kampanii wrześniowej 1939 w stopniu kapitana piechoty dowodził oddziałem Wojska Polskiego[potrzebny przypis]. Po agresji sowieckiej, w czasie której Armia Czerwona wkroczyła na tereny wschodnie Polski, został rozbrojony i wzięty do obozu jenieckiego NKWD dla oficerów WP w Kozielsku. Stamtąd udało mu się przesłać gryps do brata. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1559[1]. Przy zwłokach Edwarda Giergielewicza został odnaleziono bilet tramwajowy miesięczny warszawski z fotografią[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (7 sierpnia 1939)[3]
Wybrane publikacje edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-08-05].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 57. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 185, poz. 458 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ Edward Giergielewicz, Poglądy filozoficzno-prawne Hugona Kołłątaja, Warszawa: skład główny Instytut Wydawniczy Kasy Mianowskiego, 1930.
- ↑ Edward Giergielewicz, Atmosfera ideologiczna Sejmu 4-letniego : (studjum nad publicystyką sejmową) = L'atmosphère idéologique de la Diète de Quatre Ans : (étude sur les publications relatives à la Diète), Warszawa 1938.
Bibliografia edytuj
- Giergielewicz Edward, teczka osob. + fot w Archiwum Państwowym m.st. Warszawy.
- Polscy oficerowie i policjanci zamordowani w Katyniu, Miednoje i w Charkowie oraz obywatele RP z tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej. katedrapolowa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]..
- Spis abonentów warszawskiej sieci telefonów Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonów i rządowej warszawskiej sieci okręgowej na rok 1938/39, Zakłady Graficzne „Dom Prasy” S.A., Warszawa 1938.
- Edward Giergielewicz [w:] Wojskowy przegląd historyczny, Tom 34, Wydania 3–4, Warszawa 1989, s. 282.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 164. [dostęp 2014-12-06].
- Allen Paul, Zofia Kunert, Katyń: stalinowska masakra i tryumf prawdy, Warszawa 2006, s. 257.
- Edward Giergielewicz (1903–1940)... Poglądy filozoficzno-prawne Hugona Kołłątaja, [w:] Bibliografia Polska 1901–1939, t. 9, BN, Warszawa 2007.
Linki zewnętrzne edytuj
- Dzieła Edwarda Giergielewicza w bibliotece Polona