Edward Sharpe and the Magnetic Zeros
Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – amerykański zespół folk rockowy założony w Los Angeles w Kalifornii w 2007 roku. Grupa jest prowadzona przez wokalistę Alexa Eberta. Nazwa zespołu wywodzi się z historii, którą Ebert napisał w młodości o mesjanistycznej postaci Edwarda Sharpe'a. Czerpiąc z korzeni rocka, folku, gospel i muzyki psychodelicznej, obraz i dźwięk zespołu przywołują hipisowski ruch lat 60. i 70. Pierwszy koncert grupy odbył się 18 lipca 2007 roku w The Troubadour w Hollywood w Kalifornii. Ich pierwszy album studyjny, Up from Below, został wydany 7 lipca 2009 roku przez Community Records i zawierał popularny singiel „Home”. Grupa wydała swój drugi pełnometrażowy album, Here, 29 maja 2012 r., a trzeci album, Edward Sharpe and the Magnetic Zeros, 23 lipca 2013 r. Czwarty album studyjny, PersonA, został wydany w kwietniu 2016 r.[1]
 Koncert w 2011 | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
od 2007 |
| Wydawnictwo | |
| Skład | |
| Alex Ebert, Stewart Cole, Josh Collazo, Orpheo McCord, Christian Letts, Seth Ford-Young, Mark Noseworthy, Crash Richard, Mitchell Yoshida, Nico Aglietti | |
| Byli członkowie | |
| Jade Castrinos, Aaron Embry, Nora Kirkpatrick, Aaron Older, Tay Strathairn, Felix Bloxsom | |
| Strona internetowa | |
Od momentu powstania zespół przeszedł kilka zmian. Przede wszystkim piosenkarka Jade Castrinos opuściła zespół w 2014 roku[2][3]. Obecni członkowie zespołu to Mark Noseworthy, Orpheo McCord, Josh Collazo, Christian Letts, Nico Aglietti, Seth Ford-Young, Mitchell Yoshida, Crash Richard, Stewart Cole i Alex Ebert. Zespół prowadzi również Big Sun, organizację non-profit skupiającą się na finansowaniu i rozwijaniu spółdzielni i trustów ziemskich w obszarach miejskich na całym świecie. Ich pierwszy projekt na dużą skalę, „Avalon Village”, jest realizowany w Highland Park (w obrębie Detroit) w stanie Michigan.
Historia zespołu edytuj
Pochodzenie i pierwszy album studyjny edytuj
Po latach życia imprezowego w Los Angeles i późniejszego uzależnienia od narkotyków, wokalista Ima Robot, Alex Ebert, zerwał ze swoją dziewczyną, wyprowadził się z domu i spędził czas na rehabilitacji[4]. W tym czasie Ebert zaczął pisać książkę o mesjanistycznej postaci imieniem Edward Sharpe, który został „zesłany na Ziemię, aby trochę uzdrowić i ocalić ludzkość, ale wciąż był rozpraszany przez dziewczyny i zakochiwany”. Ebert przyjął osobowość Sharpe'a jako swoje alter ego. Powiedział: „Nie chcę przykładać do tego zbyt dużej wagi, ponieważ w pewnym sensie jest to tylko nazwa, którą wymyśliłem. Ale myślę, że jeśli spojrzę głębiej, czuję, że ogólnie straciłem swoją tożsamość . Naprawdę nie wiedziałem, co się dzieje ani kim jestem. Przyjęcie innego imienia pomogło mi otworzyć drogę do powrotu.”[5]
Ebert rozpoczął początkowe pisanie i nagrywanie zupełnie sam, wykonując „partie waltorni ustami lub kazoo na demach” i „wszystkie nakładające się wokale w tle… udając, że są tam ludzie”[6]. Po spotkaniu z piosenkarką Jade Castrinos przed kawiarnią w Los Angeles, Ebert i Castrinos zaczęli razem pisać muzykę i stali się częścią kolektywu artystyczno-muzycznego The Masses, który został częściowo zapoczątkowany przez pieniądze od aktora Heatha Ledgera. Ich raczkująca grupa w końcu rozrosła się do ponad dziesięciu członków, z których niektórzy byli przyjaciółmi Alexa. W połowie 2009 roku Ebert, Castrinos i grupa muzyków podróżowali autobusem po kraju jako Edward Sharpe & the Magnetic Zeros. Pierwszy pokaz zagrali w 2009 roku na Marfa Film Festival w Marfa w Teksasie[4]. Zespół nagrał swój debiutancki album Up from Below w Laurel Canyon. Wyprodukowany przez Aarona Oldera i Nico Agliettiego, ukazał się 14 lipca 2009 roku. Up from Below to także tytuł jednej z piosenek z tego albumu[7].
12 kwietnia 2009 roku zespół wydał teledysk „Desert Song” i pierwszy z 12-częściowego musicalu pełnometrażowego zatytułowanego SALVO![8]. Część 2, „Kisses Over Babylon”, została wydana 24 listopada 2009 przez Spinner.com. Część 3, „40 Day Dream”, została przesłana na YouTube przez zespół 19 maja 2011 r.[9]
Big Easy Express i drugi album studyjny edytuj
W kwietniu 2011 roku zespół dołączył do Mumford & Sons i Old Crow Medicine Show na trasie Railroad Revival Tour. Według American Songwriter, trasa koncertowa zatrzymała się w sześciu miastach, grając w alternatywnych miejscach, takich jak liceum w Austin w Teksasie. Trasa była także tematem najnowszego dokumentu Big Easy Express, nominowanego do nagrody Grammy, reżysera Emmetta Malloya, który starał się uchwycić „czystą radość muzyki”.Dokument zdobył nagrodę w kategorii najlepszego teledysku długiego na rozdaniu Grammy Awards w 2013 roku. W 2011 roku zespoły Railroad Revival Tour Mumford & Sons, Edward Sharpe and the Magnetic Zeros oraz Old Crow Medicine Show zakończyły swoje koncerty na każdym przystanku „This Train”[10].
Drugi album grupy, Here, został wydany 29 maja 2012 roku[11].
Trzeci album studyjny edytuj
Trzeci album studyjny zespołu, zatytułowany Edward Sharpe and the Magnetic Zeros, został wydany w 2013 roku. Następnie odbyły się trasy koncertowe po Ameryce Północnej, Wielkiej Brytanii, Europie i Australii, które obejmowały czołowe daty koncertów, a także główne festiwale[12]. Zespół stał się znany z zabierania ze sobą ludzi na scenę, w tym byłego pacjenta, którego spotkali wcześniej na przedstawieniu w szpitalu, oraz niepełnosprawnego mężczyznę na wózku inwalidzkim[5].
Czwarty album studyjny edytuj
Czwarty album studyjny zespołu, PersonA, został wydany 15 kwietnia 2016 roku przez Community Music[5].
Skład edytuj
Obecni członkowie edytuj
- Alex Ebert – wokal, gitara, perkusja, fortepian
- Stewart Cole – trąbka, perkusja, instrumenty klawiszowe, ukulele tenorowe, wokal
- Josh Collazo – perkusja, perkusja, saksofon, wokal
- Orpheo McCord – perkusja, marimba, didgeridoo, wokal
- Christian Letts – gitara, wokal, mandolina
- Seth Ford-Young – bas, wokal
- Mark Noseworthy – gitara, wokal, banjo, mandolina, charango, ronroco
- Crash Richard – wokal, perkusja
Dodatkowy personel podróżujący lub nagrywający edytuj
- Nico Aglietti – gitara i koproducent; wcześniej syntezator, instrumenty klawiszowe, wokal i główny członek zespołu
- Aaron Arntz – fortepian; wcześniej także clavinet, wokal jako główny członek zespołu
- Aaron Embry – fortepian, organy; wcześniej klawisze, fortepian, wokal, harmonijka ustna jako główny członek zespołu
- Roger Joseph Manning Jr – fortepian
- Nathaniel Markman – skrzypek
- Fred Bows – skrzypce
- Susie Bows – skrzypce
- Joy Cantor – publiczne wypowiedzi
- Ryan Messick – kierownik wycieczki
- Bryan Ling – menedżer
Byli członkowie edytuj
- Aaron Older – koproducent, bas, wokal, banjo, perkusja
- Tay Strathairn – fortepian, harmonijka ustna, śpiew
- Jade Castrinos – wokal, gitara, perkusja, klawisze
- Nora Kirkpatrick – akordeon, klawisze, wokal
Były dodatkowy personel edytuj
- Odessa Jorgensen – skrzypce, śpiew podczas trasy koncertowej 2012-2013
- Anna Bulbrook – altówka, śpiew
- Tyler James – fortepian, śpiew
- Felix Bloxsom – perkusja
- Adam Privitera – gwizdek groszowy
- Ryan Richter – gitara, lap steel
- Michael Farfel – menadżer, konferansjer
Dyskografia edytuj
Albumy studyjne edytuj
| Tytuł | Szczegóły | Szcytowe pozycje | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| US | US Indie |
AUS | BEL (FL) |
BEL (WA) |
CAN | FRA | IRL [13] |
NLD [14] |
UK [15] | ||
| Up from Below |
|
76 | 13 | 86 | 175 | 176 | — | — | 94 | — | 52 |
| Here |
|
5 | 1 | 37 | — | — | 9 | 97 | — | — | 170 |
| Edward Sharpe and the Magnetic Zeros |
|
14 | 2 | 24 | — | — | 10 | — | 74 | 97 | 51 |
| PersonA |
|
130 | 12 | — | — | — | 57 | — | — | — | — |
| "—" oznacza wydania, które nie znalazły się na liście przebojów lub nie zostały wydane w tym regionie | |||||||||||
EP edytuj
- Here Comes EP (2009)
Single edytuj
| Rok | Singel | Szczytowe pozycje | Album | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| US | US AAA |
US Alt. |
US Rock |
AUS | BEL (FL) |
BEL (WA) |
FRA [17] |
IRL [13] |
NLD [14] |
UK | |||||
| 2009 | "40 Day Dream/Geez Louise" | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | Up from Below | ||
| 2010 | "Home" | — | 9 | 25 | 39 | 40 | 39 | 64 | 7 | 57 | 27 | 50 | |||
| "Memory of a Free Festival" | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | ||||
| "Chickens in Love" | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | ||||
| 2011 | "Home" (Party Supplies Remix) | — | — | — | — | — | — | — | — | — | 19 | — | brak | ||
| 2012 | "That's What's Up" | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | Here | ||
| "One Love to Another" | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | ||||
| "Man on Fire" | — | 24 | — | — | — | — | — | — | — | — | — | ||||
| 2013 | "Better Days" | — | 21 | — | — | — | 109 | — | — | — | — | — | Edward Sharpe and the Magnetic Zeros | ||
| "Life Is Hard" | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | ||||
| 2016 | "Hot Coals" | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — | PersonA | ||
| "No Love Like Yours" | — | 29 | — | — | — | — | — | — | — | — | — | ||||
| "—" oznacza wydania, które nie znalazły się na wykresie | |||||||||||||||
Inne piosenki z list przebojów edytuj
| Rok | Tytuł | US Sales |
Album |
|---|---|---|---|
| 2012 | "Give Me a Sign" | 9 | Edward Sharpe and the Magnetic Zeros |
Przypisy edytuj
- ↑ Edward Sharpe: Absolutely Infectious [online], NPR.org [dostęp 2021-04-08] (ang.).
- ↑ Jade Castrinos Booted from Edward Sharpe and The Magnetic Zeros [online], pastemagazine.com, 4 czerwca 2014 [dostęp 2021-04-08] (ang.).
- ↑ Edward Sharpe And The Magnetic Zeros: "Jade Quit, We Didn't Kick Her Out" [online], Music Feeds, 25 marca 2015 [dostęp 2021-04-08].
- ↑ a b Edward Sharpe and the Magnetic Zeros: C'Mon Get Happy! [online], pastemagazine.com, 21 sierpnia 2009 [dostęp 2021-04-08] (ang.).
- ↑ a b c Edward Sharpe, aka Alex Ebert, finds himself with The Magnetic Zeros [online], web.archive.org, 31 sierpnia 2010 [dostęp 2021-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2010-08-31].
- ↑ Edward Sharpe Is Dead: Alex Ebert on The Magnetic Zeros' Pursuit of Failure, Identity, and Unrealism [online], TRANSVERSO [dostęp 2021-04-08] (ang.).
- ↑ Second coming: How Alexander Ebert reinvented himself as a messianic [online], The Independent, 23 października 2011 [dostęp 2021-04-08] (ang.).
- ↑ Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – Desert Song [Official Video]. [dostęp 2021-04-08].
- ↑ Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – 40 Day Dream (extended version) [Official Video]. [dostęp 2021-04-08].
- ↑ Edward Sharpe And The Magnetic Zeroes [online], GRAMMY.com, 23 listopada 2020 [dostęp 2021-04-08] (ang.).
- ↑ Edward Sharpe & the Magnetic Zeros: Here [online], Pitchfork [dostęp 2021-04-08] (ang.).
- ↑ News [online], web.archive.org, 12 sierpnia 2014 [dostęp 2021-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-12].
- ↑ a b Discography Edward Sharpe And The Magnetic Zeros. irish-charts.com. Retrieved on July 22, 2016.
- ↑ a b Discographie Edward Sharpe And The Magnetic Zeros. lescharts.com. Retrieved on July 22, 2016.
- ↑ Official Charts Edward Sharpe And The Magnetic Zeros. officialcharts.com. Retrieved on July 22, 2016.
- ↑ PersonA by Edward Sharpe & The Magnetic Zeros on iTunes. Itunes.apple.com. Retrieved on April 15, 2016.
- ↑ Discographie Edward Sharpe & The Magnetic Zeros. lescharts.com. Retrieved on July 22, 2013.