Edward Wojczyński

Oficer Wojska Polskiego, pilot

Edward Lech Wojczyński (ur. 13 października 1913 w Warszawie, zm. 22 listopada 1960 w Warszawie) – chorąży pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Edward Wojczyński
chorąży pilot chorąży pilot
Data i miejsce urodzenia

13 października 1913
Warszawa

Data i miejsce śmierci

22 listopada 1960
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

16 eskadra obserwacyjna
dywizjon 307
dywizjon 501

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941) Medal Lotniczy (czterokrotnie)

Życiorys

edytuj

Od najmłodszych lat interesował się lotnictwem. Brał udział w walkach powietrznych we wrześniu 1939 r. w 16 eskadrze obserwacyjnej w stopniu kpr. pilot. Eskadra była jednostką dyspozycyjną dowódcy Okręgu Korpusu Nr 1, a następnie Naczelnego Dowódcy Lotnictwa i posiadała 7 samolotów obserwacyjnych Lublin R-XIIID i samoloty łącznikowe RWD-8[1].

Po przegranej kampanii wrześniowej przedostał się Wielkiej Brytanii i wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF 794077. Brał udział w bitwie o Anglię, latał w 307 dywizjonie myśliwskim nocnym „Lwowskich Puchaczy” w stopniu starszego sierżanta pilota[2]. W nocy z 27 na 28 czerwca 1942 r., w załodze z sierż. radionawigatorem Emilem Słuszkiewiczem uszkodził Dorniera Do 217[3][4]. Od sierpnia 1944 do maja 1945 r. latał w 501 dywizjonie myśliwskim RAF. Został ranny podczas walk, po rekonwalescencji został skierowany do 1 Ferry Unit[5]. Był odznaczony Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Lotniczym oraz wojskowymi odznaczeniami francuskimi i brytyjskimi[6].

Po zakończeniu wojny wrócił do Polski, podejmując pracę w lotnictwie sportowym jako instruktor. Wielokrotnie zasiadał w jury podczas zawodów lotniczych. Z ramienia Departamentu Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji wykonał 7 maja 1950 r. jako pilot motorowy i szybowcowy lot sprawdzający na motoszybowcu „Pegaz”, którego celem było wydanie opinii o przydatności płatowca do szkolenia pilotów szybowcowych kat. C w pilotażu silnikowym metodą samodzielną[7]. W 1950 r. razem z wieloma innymi lotnikami września 1939 r. i bitwy o Anglię jako „wróg ludu” został negatywnie zweryfikowany i odsunięty od lotnictwa[8].

Po tzw. odwilży w lutym 1956 r. powrócił do pracy w Aeroklubie Warszawskim, razem m.in. z Franciszkiem Janikiem, Kazimierzem Pankiewiczem, Władysławem Ryżko, Gustawem Sidorowiczem, Januszem Szmidtem, Jerzym Szymankiewiczem, Witoldem Rychterem, Ryszardem Witkowskim.

Edward Wojczyński zmarł 22 listopada 1960 r. w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera BII28-10-25)[9].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj