Eila Kivikk’aho
Eila Sylvia Kivikk’aho, właśc. Eila Sylvia Sammalkorpi, de domo Lamberg (ur. 2 lutego 1921 w Sortawali, zm. 21 czerwca 2004 w Helsinkach) – fińska poetka i tłumaczka.
 Eila Kivikk’aho (1940) | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 czerwca 2004 |
| Zawód, zajęcie |
poetka, tłumaczka |
Życiorys edytuj
Urodziła się 2 lutego 1921 w Sortawali w Karelii. Była córką szewca. Zdobyła średnie wykształcenie. Przez jakiś czas pracowała jako urzędniczka[1].
Jej pierwsze zbiory wierszy: Pieśń wachlarza (fiń. Viuhkalaulu, 1942), Niebieska skała (fiń. Sinikallio, 1945) zachowały jeszcze styl konwencjonalny. Jednak na przestrzeni lat 50. jej twórczość uległa tak poważnym przeobrażeniom, że następne zbiory: Pożegnanie z łąką (fiń. Niityltä pois, 1951), Pieśń na łodzi (fiń. Venelaulu, 1952) oraz Gromada (fiń. Parvi, 1961) postawiły ją w rzędzie wybitnych współczesnych poetów[1].
Twórczość jej nabrała przede wszystkim indywidualnego charakteru, zniknęły stosowane w latach młodzieńczych ozdobniki, a pojawił się szczery, bezpośredni ton, pełniejszy w wyrazie. Pisała zarówno krótkie precyzyjnie skonstruowane liryki, jak i obszerniejsze kompozycje. W tych ostatnich świadomie uproszczony potoczny język jest zaprawiony ukrytą ironią. O ile wczesne wiersze odzwierciedlały przede wszystkim osobiste uczucia i przeżycia poetki, o tyle w późniejszych utworach na czoło wysuwają się zagadnienia natury ogólnoludzkiej[1].
Miała również spore zasługi jako tłumaczka literatury skandynawskiej[1]. Tłumaczyła głównie literaturę dziecięcą, przełożyła ponad 50 prac na język fiński. Tłumaczyła m.in. utwory Astrid Lindgren, Marii Gripe, Thorbjørna Egnera czy Elsy Beskow[2].