Ekspozycje kredytowe
Ekspozycje kredytowe (używane w liczbie mnogiej) – należności i zobowiązania pozabilansowe banku[1]. Przykładem zobowiązań pozabilansowych są udzielone przez bank gwarancje i poręczenia oraz zobowiązania z tytułu przeprowadzonych transakcji na instrumentach pochodnych (które mogą się przerodzić w ekspozycje walutowe w momencie realizacji praw z tych instrumentów)[2].
Definicję ekspozycji kredytowej wprowadzono w rozporządzeniu Ministra Finansów określającym zasady tworzenia rezerw celowych na ryzyko związane z działalnością banków[3]. Są to bilansowe należności banku z tytułu kredytów i pożyczek, skupionych wierzytelności, czeków i weksli, zrealizowanych gwarancji, innych wierzytelności o podobnym charakterze oraz udzielone zobowiązania pozabilansowe o charakterze finansowym i gwarancyjnym, z wyłączeniem: odsetek i prowizji, także skapitalizowanych, oraz wierzytelności od podmiotów zależnych od banku, jeżeli zaangażowanie kapitałowe banku w te podmioty wycenione jest metodą praw własności oraz poziom rezerw tworzonych przez te podmioty jest nie niższy niż poziom obliczony zgodnie z obowiązującymi zasadami[4].
Banki zostały zobowiązane do tworzenia rezerw celowych, gdy ekspozycje kredytowe zostaną zakwalifikowane do jednej z trzech kategorii: normalnych, pod obserwacją, grupy zagrożonych (w tym do kategorii: poniżej standardu, wątpliwe, stracone)[5]
Zasady klasyfikacji ekspozycji kredytowych określono w załączniku nr 1 do wspomnianego rozporządzenia Ministra Finansów[3].
Przypisy edytuj
- ↑ R.W. Kaszubski: Funkcjonalne źródła prawa bankowego publicznego. Zakamycze, 2006.
- ↑ A.M. Chisholm: Wprowadzenie do międzynarodowych rynków finansowych. Instrumenty, strategie, uczestnicy. P. Janicki (przekł.). Warszawa: Wolters Kluwer, 2013, s. 728.
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. z 2021 r. poz. 1238)
- ↑ § 1 pkt 2 Rozporządzenia
- ↑ § 2 pkt 1 Rozporządzenia