Wikipedia

Elżbieta Biesiekierska

polska koszykarka

Elżbieta Biesiekierska, po mężu Szczygieł (ur. 4 października 1950 w Olsztynie, zm. 31 stycznia 2013 w Krakowie) – polska koszykarka, występująca na pozycji środkowej, reprezentantka kraju, dziesięciokrotna mistrzyni Polski.

Elżbieta Biesiekierska
środkowa
Data i miejsce urodzenia

4 października 1950
Olsztyn

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 2013
Kraków

Wzrost

188 cm

Kariera
Aktywność

1964–1981

  1. ↑ Mecze w reprezentacji aktualne na 25 czerwca 2019.

Była wychowanką KS Łączność Olsztyn, w którym występowała w latach 1964-1967. Od 1967 do 1981 występowała w Wiśle Kraków. Z krakowskim klubem zdobyła dziesięć tytułów mistrzyni Polski (1968, 1969, 1970, 1971, 1975, 1976, 1977, 1979, 1980, 1981) i cztery tytuły wicemistrzowskie (1967, 1972, 1973, 1974). W czternastu kolejnych sezonach zawsze stawała na podium mistrzostw Polski, nigdy niżej niż na drugim miejscu.

W reprezentacji Polski seniorek wystąpiła 163 razy, m.in. na mistrzostwach Europy w 1972 (9 miejsce), 1974 (9 miejsce), 1976 (6 miejsce), 1978 (5 miejsce).

Pochowana na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kw. CXXIV-1-17)[1].

Grób Elżbiety Biesiekierskiej na Cmentarzu Prądnik Czerwony

Osiągnięcia edytuj

Drużynowe
  • Mistrzyni Polski (1968–1971, 1975–1977, 1979–1981)
  • Wicemistrzyni Polski (1967, 1972–1974)
  • Zdobywczyni pucharu Polski (1981)
  • Finalistka pucharu Polski (1969, 1978)
Reprezentacja
Odznaczenia

Przypisy edytuj

  1. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-07-16].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elżbieta_Biesiekierska&oldid=72098898”