Electroclash
Electroclash (lub electro clash) – gatunek muzyki elektronicznej wywodzący się z punka, nowej fali, italo disco i electropopu.
| Pochodzenie | |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania |
koniec lat 90. XX wieku, USA |
| Instrumenty | |
| Gatunki pokrewne |
Historia edytuj
Electroclash rozwijał się w podziemiu Nowego Jorku i Detroit w końcówce lat 90. XX wieku aż do roku 2001, kiedy to nowojorski DJ Larry Tee zaczął organizować festiwale z udziałem czołowych artystów tego gatunku (zarejestrował też "electroclash" jako nazwę handlową swojego festiwalu). Równolegle nurt tej muzyki rozwijał się w europejskich metropoliach takich jak Berlin, Londyn, Haga czy Monachium. W Holandii prekursorem electroclashowego brzmienia jest producent I-F. W Berlinie natomiast działali tacy artyści jak Miss Kittin, Peaches, Chicks on Speed czy Felix da Housecat. Ich brzmienie jest obecnie wzorcowe dla wielu artystów. W ostatnich latach pojawiło się bardzo wielu wykonawców, których utwory można zaliczyć do tego gatunku.
Charakterystyka edytuj
Muzyka realizowana jest na instrumentarium elektronicznym, tj. syntezatorach, często analogowych oraz automatach perkusyjnych będących pod kontrolą sekwencerów.
Słowa w utworach są proste, autoironiczne, lub także naiwne. Często muzyka idzie w parze z wymyślnym image'em, mniej lub bardziej ambiwalentną seksualnością i kampowym stylem artysty. Ruch ten połączony jest ze specyficznym stylem ubierania się i sztuką wzorowanych na pracach Andy'ego Warhola i Vivienne Westwood. Teksty nawiązują do atmosfery niekończącej się imprezy, seksualnego pożądania, upadku wartości moralnych, globalizacji i dominacji techniki we współczesnym świecie. Wokal opiera się głównie na melorecytacji, może też w ogóle go nie być.