Wikipedia

Elfin Oak

Elfin Oak (pol. Dąb Elfów) – pień 900-letniego dębu znajdującego się w Kensington Gardens w Londynie, wyrzeźbiony i pomalowany tak, aby wyglądał tak, jakby w jego korze żyły elfy, gnomy, wróżki i małe zwierzęta.

Elfin Oak
Dąb Elfów
{{{alt grafiki}}}
Pień w 2007 roku.
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowości

Londyn

Rodzaj obiektu

pień drzewa

Położenie na mapie City of Westminster
Mapa konturowa City of Westminster, po lewej znajduje się punkt z opisem „Elfin Oak”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Elfin Oak”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Elfin Oak”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Elfin Oak”
Ziemia51°30′31,20″N 0°11′16,57″W/51,508667 -0,187936
Multimedia w Wikimedia Commons

Kłoda, podarowana przez Lady Fortescue, pierwotnie pochodziła z Richmond Park i została przeniesiona do Kensington Gardens w 1928 roku jako część planu modernizacji w Londynie George'a Lansbury'ego[1][2][3]. W ciągu następnych dwóch lat ilustrator Ivor Innes wyrzeźbił w nim 74 postacie „Małych Ludzi”[1][4][5]. Należą do nich m.in. wiedźma Wookey, z trzema słoikami: zdrowia, bogactwa i szczęścia, gnom Huckleberry, niosący torbę jagód po schodach na bankiet w Bark Hall oraz Elfy Grumples i Groodles, budzone przez Brownie, Dinkie, Rumplelocks i Hereandthere, które kradną jajka z wroniego gniazda[1].

Innes zilustrował także książkę dla dzieci z 1930 roku napisaną przez jego żonę Elsie Innes i opartą na Elfin Oak. Elsie napisała w niej[a][6]:

Od wieków jest domem wróżek, gnomów, elfów i chochlików. Czają się w zakamarkach lub wyglądają z dziur i szczelin swoich naturalnych okien i drzwi. Za dnia jest to ich kryjówka, nocą ich biesiada, a kiedy wielki księżyc oświetla nagie gałęzie, klany elfów wychodzą bawić się w świetle księżyca.

Na wewnętrznej okładce albumu Pink Floyd Ummagumma z 1969 roku znajduje się zdjęcie Davida Gilmoura przed Elfin Oak[7].

Komik Spike Milligan(inne języki) przez całe życie był fanem tego drzewa i w 1996 roku poprowadził udaną kampanię mającą na celu odrestaurowanie go. Uczniowie z Byam Shaw School of Art(inne języki) odrestaurowali drzewo w 1996 roku pod opieką konserwatora zabytków Marcusa Richardsa. Richards był odpowiedzialny za renowację i konserwację dębu Elfin do dnia dzisiejszego[2][4][8]. W grudniu 1997 minister dziedzictwa Tony Banks dodał obiekt do listy zabytków II klasy[1].

Galeria edytuj

  •  
    Detale pnia drzewa.
  •  
    Zbliżenie na jedną z figur na pniu.

Uwagi edytuj

  1. ↑ Oryginalna wypowiedź (ang.): For centuries now it has been the home of fairies, gnomes, elves, imps, and pixies. In the nooks and crannies they lurk, or peer out of holes and crevices, their natural windows and doorways. It is their hiding-place by day, their revelry place by night, and when the great moon tops the bare branchless tree the Elfin Clans come out to play and frolic in the moonlight.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d ELFIN OAK, Kensington and Chelsea - 1376784 | Historic England [online], historicengland.org.uk [dostęp 2020-12-11] (ang.).
  2. ↑ a b Elfin Oak [online], www.perfumefromprovence.com [dostęp 2020-12-11].
  3. ↑ Elfin Oak [online], Atlas Obscura [dostęp 2020-12-11] (ang.).
  4. ↑ a b Elfin Oak [online], The Royal Parks [dostęp 2020-12-11] (ang.).
  5. ↑ The Elfin Oak, Kensington Gardens - A Magical Attraction. [online], www.london-walking-tours.co.uk [dostęp 2020-12-11].
  6. ↑ Elsie Innes, The Elfin Oak of Kensington Gardens, Frederick Warne & Co, 1930 [dostęp 2020-12-11].
  7. ↑ Andy. Mabbett, Pink Floyd : the music and the mystery, London: Omnibus Press, 2010, ISBN 978-1-84938-370-7, OCLC 505424975 [dostęp 2020-12-11].
  8. ↑ Pauline. Scudamore, Dear Robert, Dear Spike, 1991, s. 32 [dostęp 2020-12-11].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elfin_Oak&oldid=72098454”