Eliasz Jan Łącki
Eliasz Jan Łącki herbu Szeliga[1] (zm. 1685), pułkownik, później generał-major, chorąży ziem pruskich, dowódca obrony Warszawy 14-17 czerwca 1657 przed wojskami szwedzko-siedmiogrodzkimi w czasie potopu szwedzkiego i obrony Lwowa w 1672 przed wojskiem turecko-kozackim. W listopadzie 1673 r. uczestniczył w bitwie pod Chocimiem, w 1674 brał udział w wyprawie na Ukrainę, w 1676 (już jako generał major) w czasie walk pod Żurawnem dowodził obroną szańca nad Dniestrem. W wyprawie wiedeńskiej 1683 r. stał na czele brygady piechoty. Zmarł między 1 VI a 4 VII 1685 r. Żonaty był 1o voto z Anną Teofilą Markowską, z którą miał córki Katarzynę Mariannę i Anielę. 2o voto był żonaty z Katarzyną de Kochany Polanowską herbu Pobóg, siostrą Mikołaja Polanowskiego, wdową po Kazimierzu Kłodnickim herbu Sas, z którą nie pozostawił potomstwa. Wdowa po śmierci Łąckiego w 1687 roku poślubiła Jana Franciszka Mrozowickiego herbu Prus III, stolnika trembowelskiego, późniejszego sędziego ziemskiego lwowskiego[2].
 Szeliga | |
| Data śmierci | |
|---|---|
| Żona |
Anna Teofila Markowska, Katarzyną z Kochanów Kłodnicka |
| Dzieci |
Katarzyna Marianna i Aniela |
Przypisy edytuj
- ↑ Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz polski, tom XV, Warszawa 1912, str.272
- ↑ Z. Luba Radzimiński, Materyały do historyi oblężenia i obrony Lwowa w 1672 r. z dodaniem kilku szczegółów odnoszących się do życia i spraw domowych Jana Eliasza z Łąki Łąckiego, chorążego ziem pruskich, generał majora wojsk JKM. cudzoziemskich, ówczesnego komendanta Lwowa. Zebrane w jubileuszowym roku Sobieskiego, Kraków 1883, s. 42.
Bibliografia edytuj
- Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz polski, Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów, 1912, cz. 1, t. 15, s. 272. [dostęp 2016-12-08].