Wikipedia

Emanuel Szafarczyk

Emanuel Szafarczyk Kamiński (ur. 1835, zm. 17 lutego 1865 w Warszawie) – członek Warszawskiej Organizacji Miejskiej, naczelnik działającej przy Rządzie Narodowym Straży Zbrojnej – warszawskich żandarmów-sztyletników[1]. Organizator zamachów na Aleksandra Wielopolskiego i Fiodora Fiodorowicza Trepowa. Więziony w X. Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Wyrokiem Audytoriatu Polowego 23 stycznia 1865 skazany na karę śmierci.

Emanuel Szafarczyk fotografia ze zbiorów Muzeum Niepodległości.

17 lutego 1865 r. Emanuel Szafarczyk został powieszony na stokach Cytadeli Warszawskiej wraz z Aleksandrem Waszkowskim; była to ostatnia publiczna egzekucja uczestników powstania styczniowego w Warszawie[1][2].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Jarosław Szarek: Sztylety i szubienice. Niezalezna.pl, 2013-07-25.
  2. ↑ Kronika powstań polskich 1794–1944, Marian B Michalik (red.), Eugeniusz Duraczyński (oprac.), Warszawa: Wydawnictwo Kronika, 1994, s. 258, ISBN 83-86079-02-9, OCLC 834009097.

Bibliografia edytuj

  • Stefan Król, Cytadela Warszawska, Warszawa 1978.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emanuel_Szafarczyk&oldid=70594321”