Emil Fica (ur. 21 listopada 1912 w Hajdukach Wielkich, zm. 10 kwietnia 1980 w Chorzowie) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika.
Fica był wychowankiem Ruchu Chorzów, w którym treningi rozpoczął w zespole juniorów w 1927 roku. W 1931 został zawodnikiem Hallera Chorzów, jednakże po roku wrócił do macierzystego klubu i reprezentował go do momentu wybuchu II wojny światowej[1]. W „Niebieskich” zadebiutował 19 kwietnia 1936 roku w zremisowanym 2:2 meczu z Garbarnią Kraków[2]. Fica zdobył w barwach Ruchu dwukrotnie mistrzostwo Polski (1936, 1938) i jeden raz zajął z zespołem trzecie miejsce w tabeli na zakończenie rozgrywek ligowych (1937)[1]. Dwa dni po wybuchu II wojny światowej niemieckie władze okupacyjne zlikwidowały Ruch, natomiast w listopadzie powołały w jego miejsce Bismarckhütter SV, w którym grała część przedwojennych piłkarzy klubu[3]. Fica był piłkarzem Bismarckhütter SV do 1944 roku[1]. W jego barwach zadebiutował 19 listopada 1939 roku w przegranym 1:2 meczu przeciwko Turn-und Sport Lipine[4][5]. Po zakończeniu działań wojennych Fica zasilił występujący wówczas w A klasie Ruch, dla którego grał w latach 1945–1946[1].
Statystyki klubowe
edytuj
Sezon
|
Klub
|
Liga
|
Liga krajowa[6]
|
Mecze
|
Bramki
|
1932
|
Ruch Chorzów
|
I Liga
|
0 |
0
|
1933
|
Ruch Chorzów
|
I Liga
|
0 |
0
|
1934
|
Ruch Chorzów
|
I Liga
|
0 |
0
|
1935
|
Ruch Chorzów
|
I Liga
|
0 |
0
|
1936
|
Ruch Chorzów
|
I Liga
|
3 |
0
|
1937
|
Ruch Chorzów
|
I Liga
|
1 |
0
|
1938
|
Ruch Chorzów
|
I Liga
|
4 |
0
|
1939
|
Ruch Chorzów
|
I Liga
|
13 |
0
|
Razem
|
21 |
0
|
Bibliografia
edytuj