Emily Oster
Emily Fair Oster (ur. 14 lutego 1980) – amerykańska ekonomistka, profesor ekonomii pracująca na Uniwersytecie Browna i w National Bureau of Economic Research. Zajmuje się różnorodnymi zagadnieniami empirycznej mikroekonomii i metodologią eksperymentów; jej badania były opisane w kilku fragmentach bestsellera Superfreakonomia[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 lutego 1980 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
ekonomistka |
| Narodowość |
amerykańska |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
| TW Shultz Memorial Lecture | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Wczesne życie i wykształcenie edytuj
Urodziła się w rodzinie pary ekonomistów z Uniwersytetu Yale, Sharon M. Oster i Raya C. Faira.
Gdy miała ok. 21 miesięcy, jej rodzice odkryli, że często rozmawia ze sobą przed zaśnięciem gdy nikogo nie ma w pobliżu. Zaciekawieni, nagrali przy pomocy ukrytego dyktafonu kilka taśm. Ku ich zaskoczeniu, okazało się, że dziewczynka posługiwała się znacznie bardziej rozwiniętą mową gdy była sama, niż gdy rozmawiała z dorosłymi. Podzielili się nagraniami ze znajomą psycholożką, która zainteresowała się tym z perspektywy badawczej. W rezultacie powstała seria opartych o transkrypcje publikacji naukowych poświęconych rozwojowi mowy, zebranych i wydanych w postaci książki (w późniejszym wieku Emily napisała przedmowę do kolejnego wydania)[1][2][3].
Studiowała ekonomię na Uniwersytecie Harvarda (B.A. cum laude, 2002 i Ph.D., 2006).
Już jej publikacje z czasu studiów obejmowały interesujące metody i problemy badawcze, jak analiza danych z loterii Powerball wykorzystująca modelowanie zaprogramowane w języku Fortran, która ujawniła nieoczekiwane wzory zachowań graczy[4][5].
W dysertacji doktorskiej zajęła się tzw. problemem brakujących kobiet: czemu w niektórych krajach płci dzieci znacznie odbiegają od oczekiwanych biologicznie proporcji? Zagadkę tę omawiał wcześniej np. Amartya Sen, wymieniając wśród możliwych wyjaśnień kulturowo usprawiedliwione zaniedbywanie noworodków płci żeńskiej[6]. Oster wysunęła hipotezę, że ważniejszy może być mniej problematyczny moralnie czynnik: wyższa wrażliwość dziewczynek na WZW typu B, i przedstawiła analizy empiryczne dające ku temu przesłanki. Jej wyniki przyciągnęły uwagę mediów, i autorów Freakonomii[1][2].
Po kilku latach wróciła do tego tematu, i biorąc pod uwagę zaproponowane w międzyczasie uwagi metodologiczne, wykonała szerszą i ulepszoną analizę danych, która podważyła poprzednie wyniki. Choć oryginalne badanie przyniosło jej rozgłos, otwarcie przedstawiła jego nieudaną replikację[7]. Ekonomiści tacy jak Tyler Cowen, S. Levitt i M. Clemens wyrazili pogląd, że naukowcy z reguły wzbraniają się przed przyznaniem się do pomyłki, i przedstawili historię hipotezy Oster jako rzadki wzór naukowego, uczciwego podejścia i otwartości na krytykę[1][8][9][10].
Praca i dalsze życie edytuj
Po studiach uzyskała serię stypendiów pozwalających jej na niezależną pracę naukową m.in. na Harvardzie i Uniwersytecie Chicagowskim. Między 2009–2014 była profesorem Uniwersytetu Chicagowskiego. Zajmowała się m.in. badaniem programów wymierzonych w epidemię AIDS, co omówiła w wykładach popularnonaukowych TED Talks. Od 2006 jest pracowniczką naukową NBER, od 2015 należy do kadry Uniwersytetu Browna[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e David A. Dieterle, Economics: The Definitive Encyclopedia from Theory to Practice [4 volumes], ABC-CLIO, 27 marca 2017, ISBN 978-0-313-39708-0 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ a b Stephen J. Dubner, Steven D. Levitt, Where did 100 million missing women go? [online], Slate Magazine, 24 maja 2005 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ Sandra Bochner, Language in the Crib Revisited, „Educational Psychology”, 10 (3), 1990, s. 269–272, DOI: 10.1080/0144341900100307, ISSN 0144-3410 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ Marcy Homer, Why do people gamble?, „Harvard Gazette”, 18 października 2001 [dostęp 2019-03-20] (ang.).
- ↑ Emily Oster, Are All Lotteries Regressive? Evidence from the Powerball, „National Tax Journal”, 57 (2), 2004, s. 179–187, ISSN 0028-0283, JSTOR: 41790148 [dostęp 2019-03-20].
- ↑ Amartya Sen, More Than 100 Million Women Are Missing, „The New York Review of Books”, 20 grudnia 1990, ISSN 0028-7504 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ Emily Oster i inni, Hepatitis B does not explain male-biased sex ratios in China, „Economics Letters”, 107 (2), 2010, s. 142–144, DOI: 10.1016/j.econlet.2010.01.007 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ Michael A. Clemens, The Meaning of Failed Replications: A Review and Proposal, „Journal of Economic Surveys”, 31 (1), 2017, s. 326–342, DOI: 10.1111/joes.12139 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ Steven D. Levitt, An Academic Does the Right Thing [online], Freakonomics, 22 maja 2008 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ Tyler Cowen, Hail Emily Oster! [online], Marginal Revolution, 12 maja 2008 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ Emily Oster and Jesse Shapiro, „The New York Times”, 18 czerwca 2006, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
- ↑ Sabrina Chen, Econ department ranks eighth in nation, „Brown Daily Herald”, 8 lutego 2019 [dostęp 2019-03-18] (ang.).