Enrico Morando
Antonio Enrico Morando (ur. 30 września 1950 w m. Arquata Scrivia[1]) – włoski polityk, senator pięciu kadencji, były wiceminister gospodarki i finansów.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 września 1950 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Alma Mater | |
Życiorys edytuj
Ukończył filozofię na Uniwersytecie Genueńskim, po czym krótko pracował jako dziennikarz w komunistycznym dzienniku „L’Unità”. Działalność polityczną rozpoczynał w ramach Włoskiej Partii Komunistycznej, był etatowym pracownikiem partyjnym. W 1976 został sekretarzem PCI w prowincji Alessandria[2]. W latach 80. awansował do sekretariatu regionalnego i następnie do komitetu centralnego komunistów[3]. W 1986 był jednym z głównych członków grupy dążącej do przekształcenia partii w ugrupowanie socjalistyczne. Środowisko to poniosło wówczas porażkę. Do rekonstrukcji PCI doszło jednak w 1991, Enrico Morando dołączył wtedy do powołanej na jej bazie Demokratycznej Partii Lewicy[2].
W 1994 po raz pierwszy został wybrany do Senatu. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1996, 2001, 2006 i 2008, zasiadając w wyższej izbie włoskiego parlamentu do 2013[1]. Od 1998 był członkiem współtworzonej przez jego partię formacji Demokraci Lewicy (w 2001, reprezentując tzw. frakcję liberalną, bezskutecznie ubiegał się w niej o przywództwo)[2], z którą w 2007 dołączył do nowo powołanej Partii Demokratycznej[1][2] (należał do liczącego 45 osób komitetu organizacyjnego PD)[3].
W ramach PD bliski współpracownik Mattea Renziego[2]. W 2014 w jego rządzie został podsekretarzem stanu, a następnie wiceministrem gospodarki i finansów. Na funkcji wiceministra pozostał także w gabinecie Paola Gentiloniego[3], kończąc urzędowanie w 2018.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Enrico Morando na stronie Senatu XVI kadencji. [dostęp 2019-04-13]. (wł.).
- ↑ a b c d e Gabriella Colarusso: Morando, il consigliere di Renzi. lettera43.it, 17 października 2013. [dostęp 2019-04-13]. (wł.).
- ↑ a b c Enrico Morando. governo.it. [dostęp 2019-04-13]. (wł.).