Eosentomon zelandicum

Eosentomon zelandicum – gatunek pierwogonka z rzędu Eosentomata i rodziny Eosentomidae.

Eosentomon zelandicum
Tuxen, 1986
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

skrytoszczękie

Podgromada

pierwogonki

Rząd

Eosentomata

Rodzina

Eosentomidae

Podrodzina

Eosentominae

Rodzaj

Eosentomon

Gatunek

Eosentomon zelandicum

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został w 1986 roku przez Sørena Ludviga Tuxena w 9 tomie "Fauna of New Zealand"[1][2].

Opis edytuj

Długość wyciągniętego ciała 870 μm (0,87 mm). Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 80 μm. Narządy gębowe typu eosentomidalnego. Żuwaczki zakończone trzema małymi ząbkami. Szczecinki labrum obecne. Apodemy nadustka z dobrze rozwiniętym połączeniem przednim. Pseudooczka owalne z dwoma "kiełkami" pośrodku. Przednie stopy ze wszystkimi sensillae. Empodium przednich stóp długości 0,9 pazurka. Pazurek mały. Empodium stóp środkowych i tylnych długości poniżej 1/5 pazurka. Kolce stóp tylnych wyraźne. Chetotaksja odwłoka tego gatunku wyróżnia się spośród innych nowozelandzkich korczyków (Eosentomon sp.) tym, że sterna odwłokowe IX i X mają po 4 szczecinki, tergum VII ma 4 przednie, terga XI i X mają po 8 wszystkich, na terga II i III brak jest szczecinki p4′[a], zaś na tergum VII szczecinka p1′[b] umieszczona jest na tylnej krawędzi. Łuska genitalna (squama genitalis) z wyrostkiem caput processus kształtem przypominającym kaczą głowę, zakrzywionym naprzeciw linii środkowej, wyrostkiem corpus processus z wielkim wcięciem, stylus długim i spiczastym, a wyrostkiem filum processus długim[2].

Wzór chetotaksji odwłoka[2]
I II, III IV V, VI VII VIII IX, X XI telson
terga:                  
sterna:                  

Występowanie edytuj

Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii[1][2].

Uwagi edytuj

  1. czwarta licząc od środka, cienka szczecinka dodatkowa w tylnym rzędzie
  2. pierwsza licząc od środka szczecinka dodatkowa w tylnym rzędzie

Przypisy edytuj

  1. a b Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 169.
  2. a b c d S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.