Epos celtyckiutwór pochodzenia staroirlandzkiego, charakteryzujący się tym, że proza (zwykła i rytmiczna) splatała się w nim z wierszem, w którego rygory były ujmowane patetyczne dialogi bohaterów. Była to opowieść prozaiczna z wierszowanymi dialogami.

Historia rozwoju gatunku

edytuj

W ciągu pierwszego tysiąclecia p.n.e. Celtowie, rozchodząc się ze swoich siedzib w dorzeczu górnego Renu i Dunaju, opanowali ogromne obszary, głównie środkowej i zachodniej Europy, a w IV w. p.n.e. zawędrowali nawet do Azji Mniejszej, gdzie założyli państwo Galatów[1]. W pierwszym stuleciu p.n.e. Rzymianie podbili i zromanizowali większość celtyckich plemion, a w wiekach późniejszych zniszczenie kontynuowali germańscy najeźdźcy. Celtycka kultura zachowała się jednak w Irlandii, Szkocji, Walii, Kornwalii i Bretanii. Nawet chrystianizacja Irlandii nie doprowadziła do zapomnienia dawnych tradycji, a dość wiernie dokumentują ją różnorodne eposy z tego okresu.

Pogańscy Celtowie darzyli wielkim szacunkiem druidów – kapłanów zajmujących się składaniem bogom ofiar, leczeniem, a także nauczaniem. Nie stronili oni od twórczości literackiej, jednakże pod tym względem prym wiedli filidowie (irl. fili – wieszcz), łączący dar natchnienia z gruntownym wykształceniem[2]. To dzięki nim staroirlandzka epika zawdzięcza swoją postać.

W staroirlandzkich eposach proza splata się z wierszem, w którym są ujmowane głównie patetyczne dialogi bohaterów. Według niektórych badaczy taka forma świadczy o archaiczności kultury celtyckiej i o jej związkach z indoeuropejskim dziedzictwem, w której najdawniejszą formą narracyjną była opowieść prozaiczna z wierszowanymi dialogami.

Cechy gatunkowe

edytuj

Do cech gatunkowych zaliczamy:

  • heroiczną przeszłość
  • patetyczne i wierszowane dialogi bohaterów
  • epos ukazuje dzieje życia legendarnych herosów
  • zazwyczaj występuje motyw walki ojca z synem lub innych zmagań herosa

Do eposów celtyckich zaliczamy:

  • cykl ulsterski
  • cykl feniański (Finna)

Przykłady

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. B.Bednarek, Epos europejski, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2001, s. 128–129.
  2. B. Bednarek, Epos europejski, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2001, s. 129.

Bibliografia

edytuj
  • B. Bednarek: Epos europejski. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2001, s. 127–130. ISBN 83-229-2182-9.
  • B. Błaszkiewicz (red.), J. Godlewicz-Adamiec (red.): Epos od Homera do Martina. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra, 2019. ISBN 978-83-66107-30-4.