Eqrem Libohova
Eqrem Libohova (ur. 24 lutego 1882 w Gjirokastrze, zm. 7 czerwca 1948 w Rzymie[1]) – albański polityk i dyplomata, dwukrotny premier rządu albańskiego, syn Ali Neki Paszy, młodszy brat Myfita Libohovy[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
1948 |
| Premier Albanii | |
| Okres |
od 11 maja 1943 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych Albanii | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Mihal Sherko |
.svg){kind=small}
| |
Życiorys edytuj
Był synem gubernatora Gjirokastry Neki Paszy i Behixhe[2]. Kształcił się w szkole Zosimaia w Janinie i w liceum Galatasaray w Stambule. Ze Stambułu wyjechał do Brukseli, gdzie studiował w Akademii Wojskowej. W latach 1904-1909 służył w kawalerii armii osmańskiej[2]. Ze służby wojskowej przeszedł do administracji osmańskiej. Sprawował funkcję podprefekta na jednej z wysp Dodekanezu, prefekta Wlory, a wreszcie gubernatora Czamerii. W czasie I wojny bałkańskiej jako dowódca brygady walczył przeciwko wojskom greckim w rejonie Janiny, a następnie wycofał podległe mu oddziały na terytorium dzisiejszej Albanii[2].
W lutym 1914 znalazł się w składzie delegacji albańskiej, która wyjechała do Neuwied z prośbą o objęcie tronu Albanii przez Wilhelma Wieda. W latach 1914-1915 był adiutantem księcia Wilhelma Wieda, w stopniu majora, razem z którym opuścił Albanię po wybuchu wojny[3]. Okres pierwszej wojny światowej spędził głównie na Korfu, współpracując z Esadem paszą Toptanim[1]. Po jej zakończeniu powrócił do Albanii i w 1922 wyjechał do Rzymu by kierować tam poselstwem albańskim. W 1931 towarzyszył królowi Zogowi w czasie pobytu w Operze Wiedeńskiej, kiedy ten był celem zamachu. Sam został postrzelony w nogę przez zamachowców[1].
W latach 1934-1936 był ministrem Albanii we Francji, akredytowanym także w Belgii[3]. Jako rzecznik bliskiej współpracy z Włochami w latach 1936-1939 kierował resortem spraw zagranicznych. W tym czasie należał do ścisłego kierownictwa Albańskiej Partii Faszystowskiej. Po agresji włoskiej opuścił kraj razem z królem Zogu. W latach 1939-1941 przebywał poza krajem[1]. W styczniu 1943, po dymisji rządu Mustafy Kruji strona włoska zwróciła się do Libohovy, aby ten jako wpływowy właściciel ziemski stanął na czele rządu. Jego gabinet przetrwał zaledwie trzy tygodnie. W 1943 po kapitulacji Włoch był zwolennikiem współpracy z Niemcami, na zasadach "ograniczonego zaufania". W 1944 z pomocą włoskiego generała Alberto Parianiego wyjechał z kraju i do końca życia pozostał we Włoszech, początkowo w Lecce, a następnie w Rzymie.
Był żonaty z Fezilet z d. Vlora, z którą miał dwoje dzieci: Ballkiza i Shenishę.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet : anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 162.
- ↑ a b c Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. New York: I.B. Tauris, 2012, s. 279-280. ISBN 978-1-78076-431-3.
- ↑ a b Nga Zogu, Konica, Noli, e deri tek Eqerem bej Vlora, si ishin skeduar 56 personalitetet shqiptare në arkivat e Londrës. = 2017-05-08 [online], tiranaobserver.al, 3 maja 2015 [dostęp 2017-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-20] (alb.).
Bibliografia edytuj
- Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet : anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 162.
- Bernd J. Fischer: Albania at War 1939-1945. London: 1999. ISBN 1-85065-531-6.