Erik Zabel

kolarz niemiecki

Erik Zabel (ur. 7 lipca 1970 r. w Berlinie Wschodnim) – niemiecki zawodowy kolarz szosowy, trzykrotny medalista mistrzostw świata, zdobywca Pucharu Świata, zawodnik grupy Team Milram.

Erik Zabel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1970
Berlin Wschodni

Informacje klubowe
Klub

zakończył karierę

Kariera seniorska
Lata Drużyna
1993–2005 Telekom/T-Mobile
2006–2008 Milram
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Mistrzostwa świata
srebro Werona 2004 Start wspólny
srebro Salzburg 2006 Start wspólny
brąz Zolder 2002 Start wspólny
Puchar Świata
Kryształowa kula
2000
2. miejsce
2001
Strona internetowa
W koszulce mistrza niemiec
W koszulce T-Mobile

Kariera edytuj

Był jednym z najlepszych sprinterów lat 90. W 1992 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, gdzie był czwarty w wyścigu ze startu wspólnego. Walkę o podium przegrał tam z Łotyszem Dainisem Ozolsem. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Atlancie był dwudziesty, a na igrzyskach w Sydney w 2000 roku zajął trzynaste miejsce. W międzyczasie wygrał między innymi: Tour de Berne w 1993 roku, Paryż-Tours w 1994 roku, Rund um Köln w 1996 i 2004 roku, Mediolan-San Remo w latach 1997, 1998, 2000 i 2001, Vuelta a Andalucía i Grote Scheldeprijs w 1997 roku, Eschborn-Frankfurt City Loop w latach 1999, 2002 i 2005 oraz Amstel Gold Race. W sezonie 2000 zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, wyprzedzając reprezentującego Belgię Andreia Tchmila oraz Włocha Francesco Casagrande. W kolejnym sezonie PŚ zajął drugie miejsce, przegrywając tylko z Erikiem Dekkerem z Holandii. Pierwszy medal na dużej imprezie wywalczył w 2002 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Zolder był trzeci w wyścigu ze startu wspólnego. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Włoch Mario Cipollini oraz Australijczyk Robbie McEwen. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Weronie zdobył srebrny medal, ulegając tylko Hiszpanowi Óscarowi Freire. W tym samym roku był też czwarty na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, przegrywając walkę o medal z Belgiem Axelem Merckxem. Ostatni medal zdobył na mistrzostwach świata w Salzburgu w 2006 roku, gdzie był drugi ze startu wspólnego, za Włochem Paolo Bettinim, a przed Alejandro Valverde z Hiszpanii. W latach 1996-2001 wygrywał klasyfikację punktową Tour de France, w klasyfikacji generalnej najlepiej wypadając w 2008 roku, kiedy zajął 43. pozycję. W klasyfikacji punktowej Vuelta a España zwyciężał w latach 2002-2004, a w klasyfikacji generalnej jego najlepszym wynikiem było 43. miejsce w 2004 roku. Dwukrotnie startował też w Giro d'Italia, lepszy wynik osiągając w 2005 roku, kiedy ukończył wyścigu na 63. miejscu. W 2009 roku zakończył karierę.

Doping edytuj

24 maja 2007 w ramach konferencji prasowej przyznał się do stosowania EPO podczas Tour de France 1996 przez okres jednego tygodnia. W specyfik ten zaopatrywać go miał Jef D’hont, masażysta Teamu Telekom. Zabel określił przyjmowanie tego środka jako pewnie rodzaj fazy próbnej, która jednak zakończyła się pogorszeniem zdrowia kolarza. Z tego powodu Zabel, jak twierdzi sam zainteresowany, nigdy już nie stosował dopingu. W wyniku przyznania się do stosowania niedozwolonej substancji, Niemiec musiał oddać zieloną koszulkę[1], którą wygrał w 1996 roku. Nie zastosowano innych sankcji, gdyż sprawa była przedawniona[2][3].

Ważniejsze osiągnięcia edytuj

2006
2005
2004
2003
  • Mistrzostwa Niemiec - Wyścig ze startu wspólnego
  • Vuelta a España: 2 etap oraz niebieska koszulka lidera klasyfikacji punktowej
  • Paryż-Tours
2002
2001
2000
1999
1998
1997
1996
  • Tour de France: 2 etapy; Zielona koszulka lidera klasyfikacji punktowej
1995
1994

Przypisy edytuj

  1. http://www.cyclingnews.com/news/tour-to-strip-zabel-of-1996-green-jersey (ang.)
  2. spiegel.de: "Zabel und Aldag - Doping-Beichte unter Tränen" (niem.)
  3. phoenix.de: Erik Zabel und der Dopingskandal - plik wideo z pełnym wywiadem 29.07.2013r. oficjalnie przyznał się do stosowania dopingu, w tym EPO, kortyzonu i dopingu krwi.(niem.)

Linki zewnętrzne edytuj