Wikipedia

Ernest Cieślewski

oficer Wojska Polskiego

Ernest Cieślewski vel Ernest Zimmermann (ur. 29 sierpnia 1886 w powiecie sokalskim, zm. 1 listopada 1942 w Auschwitz) – podpułkownik inżynier pilot Wojska Polskiego.

Ernest Cieślewski
Ernest Zimmermann
Ilustracja
podpułkownik pilot podpułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1886
powiat sokalski, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

1 listopada 1942
Auschwitz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

K.u.k. Luftfahrtruppen
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

10 Pułk Haubic Polowych
10 Pułk Artylerii Górskiej
13 Pułk Artylerii Górskiej
2 pułk lotniczy

Stanowiska

dowódca baterii
dowódca eskadry lotniczej
dowódca pułku lotnictwa

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 Krzyż Wojskowy Karola Medal Wojenny (Imperium Osmańskie) Order Medżydów (Imperium Osmańskie)
Ernest Cieślewski

Życiorys edytuj

Urodził się 29 sierpnia 1886 w okolicach Sokala w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii[1] jako Ernest Zimmermann[2].

Po ukończeniu gimnazjum, studiował na Politechnice Lwowskiej, a następnie na Technicznej Akademii Wojskowej w Mödling[1]. W 1907 roku rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Został mianowany podporucznikiem artylerii ze starszeństwem z 1 września 1907 roku i przydzielony do 10 pułku haubic polowych[3]. W latach 1912–1914 podjął studia inżynierskie na Politechnice Wiedeńskiej. Po wybuchu I wojny światowej został adiutantem w 10 pułku artylerii górskiej, następnie był dowódcą baterii artylerii. Od czerwca 1915 do maja 1916 dowodził 1. baterią 13 pułku artylerii górskiej[1]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1915 roku[4]. Od lutego do października 1917 był dowódcą eskadry lotniczej przydzielonej 6 Armii[5]. Jego oddziałem macierzystym był 10 pułk artylerii górskiej[6]. Za swoją służbę był wielokrotnie odznaczany[1].

Od 1918 służył w Wojsku Polskim i brał udział w formowaniu lotnictwa wojskowego. W lipcu 1919 na lotnisku Kraków-Rakowice otrzymał tytuł i odznakę pilota, a od sierpnia był szefem uzupełnień w Inspektoracie Wojsk Lotniczych w Warszawie[7]. 16 lutego 1920 został dowódcą Szkół Lotniczych[8][9]. 29 marca został przeniesiony na stanowisko kierownika Wydziału Organizacyjnego Departamentu III Ministerstwa Spraw Wojskowych. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w wojskach lotniczych, w grupie oficerów z byłej armii austriacko-węgierskiej[10]. 17 sierpnia 1920 roku został powołany na stanowisko kontrolera Wojsk Lotniczych[11]. W lipcu został przeniesiony do dyspozycji Szefostwa Lotnictwa Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, następnie, już jako oficer inspekcyjny przy Sztabie Generalnym formułował alarmujące raporty dotyczące stanu polskiego lotnictwa[1].

Po ukończeniu wojny polsko-bolszewickiej – w lipcu 1921 otrzymał misję sformowania 2 pułku lotniczego[12], którego został pierwszym dowódcą[13], pełnił obowiązki do maja 1923[14], kiedy nowym dowódcą mianowano podpułkownika Jerzego Borejszę. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[15][16][17]. 24 marca 1923 mianowany zastępcą kierownika Centralnych Zakładów Lotniczych w Warszawie[18]. 31 lipca 1923 roku został przeniesiony do Rezerwy Oficerów Sztabowych przy Dowództwie Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. Jego oddziałem macierzystym był w dalszym ciągu 2 pułk lotniczy[19][20]. Z dniem 1 marca 1924 roku został przydzielony do dyspozycji dowódcy 2 pułku lotniczego, jako oficer nadetatowy, do czasu zakończenia postępowania superrewizyjnego[21]. Z dniem 31 sierpnia 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie przeprowadzonej superrewizji. Mieszkał wówczas w Krakowie przy ul. Wolskiej 20[22][23].

W 1925 wygrał, rozgrywane w Krakowie, II Narodowe Zawody Strzeleckie w kategorii broń krótka, wojskowa – 20 m[24].

W 1934 jako podpułkownik aeronautyki był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice[25].

17 czerwca 1942 został osadzony w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Jego numer obozowy to 39566. Zmarł tamże 1 listopada 1942[1][26][27].

Ordery i odznaczenia edytuj

Upamiętnienie edytuj

W Krakowie, na terenie dzielnicy III Prądnik Czerwony ustanowiono ulicę Ernesta Cieślewskiego[29][30].

Jego nazwisko jest pierwszym na, wmurowanej w 1998 roku, tablicy 80 rocznicy powstania lotnictwa polskiego w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[31]. W 2017 w mieście planowane było utworzenie deptaka ku czci lotników związanych z lotniskiem Kraków-Rakowice, na którym Cieślewski, Roman Florer i Janusz Meissner mieliby zostać upamiętnieni[32].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g Cieślewski Ernest. infolotnicze.pl. [dostęp 2017-10-23].
  2. ↑ Ludzie lotnictwa. biblioteka.wsosp.pl. [dostęp 2017-12-18].
  3. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 822, 895.
  4. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1036.
  5. ↑ a b Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 36.
  6. ↑ a b c d e f g Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1298.
  7. ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 86.
  8. ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 93.
  9. ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 197.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 575.
  11. ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 250.
  12. ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 248.
  13. ↑ 2 Pułk Lotniczy. 8bltr.wp.mil.pl. [dostęp 2017-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)].
  14. ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 151.
  15. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 243.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 943.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 24 marca 1923 roku, s. 206.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 31 lipca 1923 roku, s. 498.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 930.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 marca 1924 roku, s. 115.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 79 z 17 sierpnia 1924 roku, s. 450.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1412.
  24. ↑ Zakryte karty (Bezcenne dziedzictwo naszej historii – próba rek onstrukcji). „Strzelectwo Sportowe”. 5-6 (2011), s. 19. Polski Związek Strzelectwa Sportowego. 
  25. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 347, 944.
  26. ↑ Informacja o więźniach. auschwitz.org. [dostęp 2018-03-14].
  27. ↑ Auschwitz Death Certificates. Names beginning with C.. indymedia.org. [dostęp 2017-10-23]. (ang.).
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 930, 943.
  29. ↑ Alfabetyczny wykaz ulic Miasta Krakowa. 26-01-2005 (akt.). [dostęp 2017-10-23].
  30. ↑ Ulica Ernesta Cieślewskiego. google.pl. [dostęp 2017-12-16].
  31. ↑ Kraków – tablica 80 rocznicy powstania lotnictwa polskiego. miejscapamiecinarodowej.pl. [dostęp 2017-12-18].
  32. ↑ Deptak ku czcilotników. dziennikpolski24.pl. [dostęp 2017-12-18].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ernest_Cieślewski&oldid=69839699”