Wikipedia

Ernest Giżejewski

oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Ernest Zygmunt Giżejewski (ur. 6 lutego 1889 w Zabłotowie, zm. 6 czerwca 1931 w Krakowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Ernest Giżejewski
ilustracja
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Pełne imię i nazwisko

Ernest Zygmunt Giżejewski

Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1889
Zabłotów

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 1931
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1911–1931

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

43 Pułk Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Życiorys edytuj

Urodził się 6 lutego 1889 w Zabłotowie, w ówczesnym powiecie śniatyńskim Królestwa Galicji i Lodomerii[1][2]. Na porucznika awansował ze starszeństwem z 1 września 1911[3][4]. Pełnił służbę w c. i k. 13 pułku piechoty w Opawie[5][6]. 1 listopada 1917 został mianowany kapitanem. Jego oddziałem macierzystym był nadal c. i k. 13 pułk piechoty[7].

12 czerwca 1919 został wyznaczony na stanowisko zastępcy komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Stryj[8]. W listopadzie 1919 pełnił służbę w Oddziale II Informacyjnym Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego na stanowisku naczelnika Wydziału I Organizacyjnego Sekcji II (Biura Wywiadowczego) kierowanej przez majora Ignacego Matuszewskiego. Do zakresu jego obowiązków należało szkolenie wywiadowcze i zastosowanie techniki dla wywiadu[9]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony w stopniu kapitana z dniem 1 kwietnia 1920, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 20 pułku piechoty[10]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Poznań”, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 20 pułk piechoty w Krakowie[11].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 300. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 20 pułk piechoty[12]. W 1923 pełnił służbę w Sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu na stanowisku szefa Oddziału IV, pozostając oficerem nadetatowym 69 pułku piechoty w Gnieźnie[13]. 2 listopada 1923 został przydzielony do 69 pułku piechoty z jednoczesnym odkomenderowaniem do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza III Kursu Doszkolenia. 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został ponownie przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[14]. Do stycznia 1927 pełnił służbę na stanowiskach: kierownika Referatu Mobilizacyjnego, kierownika Referatu Ogólnego i szefa Oddziału Ogólnego, pozostając oficerem nadetatowym 69 pułku piechoty[15]. Za ten okres służby ówczesny dowódca korpusu, generał dywizji Edmund Hauser udzielił mu 8 stycznia 1927 pochwały[16]. 1 grudnia 1924 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 80. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. Następnie odbył staż liniowy w 58 pułku piechoty w Poznaniu. 5 maja 1927 został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[18]. 26 kwietnia 1928 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Oddziału IV Sztabu Głównego w Warszawie[19][20]. 29 stycznia 1929 otrzymał przeniesienie na stanowisko delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji PKP w Stanisławowie[21]. Później na stanowisku delegata Sztabu Głównego w Dyrekcji PKP w Krakowie[22]. Zmarł 6 czerwca 1931 w Krakowie[23]. Został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie (kwatera 3WOJ-płn-13 pas oficerski)[24].

Ordery i odznaczenia edytuj

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Twórczość edytuj

W 1917 w Krakowie pod pseudonimem „Emil Kwaśny” wydał nakładem własnym pracę: „Krakowskie Dzieci” (trzynasty pułk) na polu chwały 1914–1915.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-22].
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-11]..
  3. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 357.
  4. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 269.
  5. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 491.
  6. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 405.
  7. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 136, 482.
  8. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 68 z 21 czerwca 1919, poz. 2191.
  9. ↑ Pismo szefa Oddziału II Informacyjnego NDWP majora Karola Bołdeskuła w sprawie schematu nowej organizacji pracy z 6 listopada 1919 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/5, s. 498–499.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920, s. 769.
  11. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 79, 629.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 32.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 101, 323, 402.
  14. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 7.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 56, 286, 344.
  16. ↑ Żołnierz Wielkopolski. Ilustrowany tygodnik poświęcony wojsku i przysposobieniu wojskowemu, Nr 21 (235), Poznań 27 marca 1927, s. 3.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 732.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927, s. 127.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 140.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 117, 165.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 25.
  22. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 5.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 267.
  24. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2023-04-11].
  25. ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1084.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 20 listopada 1925, s. 662.
  27. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-11]..
  28. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 482.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ernest_Giżejewski&oldid=71889894”