Eryk Krwawy Topór
Eryk I Krwawy Topór (ang. Eric Bloodaxe, stnord. Eiríkr blóðöx, isl. Eiríkur blóðöx, norw. Eirik Blodøks; ur. ok. 885, zm. 954) – drugi król Norwegii i najstarszy syn pierwszego króla, Haralda Pięknowłosego.
| król Norwegii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| król Nortumbrii | |
| Okres | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 885 |
| Data śmierci |
ok. 954 |
| Ojciec | |
| Matka |
Ragnhilda Eriksdotter |
| Rodzeństwo |
Haakon Dobry |
| Dzieci | |
Życie edytuj
W roku 920, jeszcze jako następca tronu, zorganizował i poprowadził wyprawę wikingów do Bjarmaland w dzisiejszej północnej Rosji. W 930 jego ojciec, Harald Pięknowłosy, abdykował na jego rzecz, a jego młodszym braciom nadał księstwa[1]. Krótko po objęciu władzy Eryk popadł w poważny konflikt z braćmi i zabił ich. Ze względu na ten fakt łacińskie kroniki wspominają o nim jako o fratris interfector (łac. zabójca braci). Także jego przydomek Krwawy Topór odnosi się właśnie do jego bratobójstwa i zamiłowania do zabójstw.
Okrucieństwa Eryka skłoniły możnych norweskich do sprowadzenia w 934 roku z Anglii nieślubnego syna Haralda I Pięknowłosego, Haakona I Dobrego, aby obalić jego rządy. Podburzona przez Haakona ludność strąciła Eryka z tronu.
Eryk próbował potem jeszcze odzyskać tron i stawał na czele wielu kampanii przeciw bratu. W końcu wraz z najbliższą rodziną został wypędzony z Norwegii i zamieszkał na Orkadach na północy Szkocji, a później w Yorku. Został tam ciepło przywitany przez króla Anglii Athelstana, który nawet koronował go na króla Nortumbrii w 947 roku. Athelstan zaopatrywał Eryka w wojsko, broń i twierdzę, które według niego miały mu pomagać w obronie przed ciągłymi najazdami Szkotów oraz Irlandczyków. Eryk Krwawy Topór sprawował funkcję króla Nortumbrii przez 9 lat.
W 954 przeciw Erykowi uknuto spisek. Podstępem został on wydalony z Nortumbrii i rozpoczął wojnę z Oswulfem, który został jej władcą. Eryk zginął w bitwie pod Brunanburg[1] w Anglii.
Genealogia edytuj
| 4. Halfdan Czarny | ||||||
| 2. Harald Pięknowłosy | ||||||
| 5. Ragnhilda Sigurdsdotter | ||||||
| 1. Eryk Krwawy Topór | ||||||
| 6. Eryk | ||||||
| 3. Ragnhilda Eriksdotter | ||||||
| 7. nieznany przodek | ||||||
Przypisy edytuj
- ↑ a b Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 123. ISBN 978-83-7425-697-1.