Erykah Badu

amerykańska wokalistka soul

Erykah Badu, właściwie Erica Abi Wright[1] (ur. 26 lutego 1971 w Dallas[1]) – amerykańska wokalistka z pogranicza soulu i hip-hopu, obdarzona charakterystycznym głosem.

Erykah Badu
Ilustracja
Erykah Badu (2015)
Imię i nazwisko

Erica Abi Wright

Pseudonim

Erykah Badu

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1971
Dallas

Gatunki

alternative R&B[1], neo soul[1], adult contemporary R&B[1], contemporary R&B[1]

Zawód

wokalistka, aktorka

Aktywność

od 1997

Wydawnictwo

Kedar/Universal, Motown

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Wokalistka od najmłodszych lat interesowała się śpiewem, malarstwem, tańcem. W wieku 14 lat zaczęła udzielać się w lokalnym radiu. Uczęszczając do szkoły artystycznej, zaczęła rapować pod pseudonimem MC Apples. W 1993 artystka rzuciła szkołę, by w pełni oddać się swemu największemu zamiłowaniu – muzyce. Równocześnie, by zarobić na utrzymanie, uczyła dzieci tańca. Razem ze swym kuzynem założyła duet pod nazwą Erykah Free. Artystka spróbowała również swoich sił w filmie „The Boulevard”. Na jednym z przyjęć została dostrzeżona przez Tima Grace’a, który został jej menadżerem. Kolejną osobą, która doceniła jej talent oraz pasję, był Kedar Massenberg – zafascynowany głosem artystki zaproponował jej kontrakt w wytwórni Kedar Entertainment.

Pierwsza płyta piosenkarki, która ukazała się w 1997 pod tytułem Baduizm, osiągnęła status pięciokrotnej platyny. Baduizm wytyczył nowy kierunek muzyczny, nazwany przez dziennikarzy neo soulem. W tym samym roku Erykah urodziła synka, któremu dała imię Seven. Ojcem dziecka jest André 3000 z OutKast. W 2004 artystka ponownie została mamą, tym razem urodziła córkę, której nadała imię Puma, natomiast w 2009 przyszła na świat dziewczynka o imieniu Mars, której ojcem jest raper Jay Electronica.

Laureatka czterech nagród Grammy. Współpracowała z wieloma afroamerykańskimi muzykami, takimi jak Jill Scott, The Roots, D’Angelo, Macy Gray, André 3000, Common. Od kilku lat współpracuje z artystami związanymi z Culture Revolution – trębaczem Keyonem Harroldem, saksofonistą Sylwestrem Ostrowskim i raperem Pharoahe Monchem. Najbardziej znane utwory autorstwa Badu to „You Got Me” (z The Roots), „Tyrone”, „Next Lifetime”, „On & On”, „Love Of My Life”.

Kilkukrotnie była w Polsce: 10 grudnia 2003 w ramach trasy koncertowej „Worldwide Underground” wystąpiła w warszawskiej Sali Kongresowej, 11 lipca 2006 w Warszawie w amfiteatrze w Parku Sowińskiego, w 2008 podczas festiwalu Open’er Festival w Gdyni oraz w sierpniu 2011 roku na trzech koncertach, w Gdańsku, Warszawie oraz Wrocławiu. 25 marca 2019 podczas Szczecin Jazz 2019 wystąpiła w szczecińskiej hali Netto Arena z towarzyszeniem zespołu Culture Revolution z Sylwestrem Ostrowskim i Pauliną Przybysz w składzie.

Ma za sobą występy w kilku filmach. Jest właścicielką klubu Black Forest Theater w Dallas, gdzie organizuje liczne imprezy muzyczno-charytatywne, a także właścicielką wytwórni płytowej Control FreaQ Records.

Dyskografia edytuj

Albumy
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
UK
[2]
GER
[3]
CHE
[4]
AUT
[5]
FRA
[6]
POL
[7]
Baduizm
  • Data: 11 lutego 1997[8]
  • Wydawca Kedar, Universal
2 17
  • USA: 3x platynowa płyta[9]
  • CAN: złota płyta[10]
Mama's Gun
  • Data: 31 października 2000[11]
  • Wydawca Motown
11 76 42 33 56 42 31
  • USA: platynowa płyta[9]
  • CAN: złota płyta[10]
Worldwide Underground
  • Data: 16 września 2003[12]
  • Wydawca Motown
3 93 57 32 64 32
  • USA: złota płyta[9]
New Amerykah Part One (4th World War)
  • Data: 26 lutego 2008[13]
  • Wydawca Universal Motown
2 55 44 10 39 49 9
New Amerykah Part Two (Return of the Ankh)
  • Data: 30 marca 2010[14]
  • Wydawca Universal Motown
4 56 61 18 38 77 15
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
UK
[2]
POL
[7]
Live
  • Data: 18 listopada 1997[15]
  • Wydawca Kedar
4 195 43
  • USA: 2x platynowa płyta[9]
Mixtape’y
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
USA
But You Caint Use My Phone
  • Data: 27 listopada 2015[16]
  • Wydawca: Motown, Control Freaq
14
Kompilacje
Tytuł Dane dot. albumu
Icon
  • Data: 31 sierpnia 2010[17]
  • Wydawca: Universal

Filmografia edytuj

Tytuł Rok Rola Uwagi Źródło
Blues Brothers 2000 1998 jako Queen Mousette film fabularny [18]
Wbrew regułom 1999 jako Rose Rose film fabularny

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f John Bush: Erykah Badu Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  2. a b Erykah Badu UK Chart History. www.officialcharts.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  3. Erykah Badu / Longplay-Chartverfolgung. www.musicline.de. [dostęp 2016-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (niem.).
  4. Erykah Badu Swiss Albums Chart. www.hitparade.ch. [dostęp 2016-10-16]. (niem.).
  5. Erykah Badu Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2016-10-16]. (niem.).
  6. Erykah Badu French Albums Chart. www.lescharts.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  7. a b OLiS – sprzedaż w okresie 15.01.2001 – 21.01.2001. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 14.05.2007 – 20.05.2007. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 22.12.2003 – 28.12.2003. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 31.03.2008 – 06.04.2008. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 17.05.2010 – 23.05.2010. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16]. (pol.).
  8. John Bush: Erykah Badu Baduizm review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  9. a b c d RIAA: Erykah Badu. www.riaa.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  10. a b Music Canada: Erykah Badu. musiccanada.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  11. Rob Theakston: Erykah Badu Mama’s Gun review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  12. Andy Kellman: Erykah Badu Worldwide Underground review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  13. Andy Kellman: Erykah Badu New Amerykah, Pt. 1: 4th World War review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  14. Andy Kellman: Erykah Badu New Amerykah, Pt. 2: Return of the Ankh review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  15. Leo Stanley: Erykah Badu Live review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  16. Andy Kellman: Erykah Badu But You Caint Use My Phone review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  17. Stephen Thomas Erlewine: Erykah Badu Icon review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).
  18. Erykah Badu. www.imdb.com. [dostęp 2016-10-16]. (ang.).