Estońskie oddziały bezpieczeństwa

Estońskie Oddziały Bezpieczeństwa (niem. Estnische Sicherungsgruppe, est. Eesti Julgestusgruppe) – ochotnicze oddziały zbrojne złożone z Estończyków podczas II wojny światowej.

Historia edytuj

Podczas zajmowania terytorium Estonii przez wojska niemieckie już pod koniec sierpnia 1941 r. Niemcy zaczęli formować spośród Estończyków oddziały bezpieczeństwa zwane Estnische Sicherungsgruppe. Powstawały one na obszarach działań 16 i 18 Armii. Członkowie tych oddziałów podpisywali 1-roczne kontrakty wojskowe. Ogółem do lutego 1942 r. utworzono sześć Sicherungsgruppen (od nr 181 do nr 186) oraz oddział rezerwowo-szkoleniowy w Narwie. Dowódcą 181 Oddziału Bezpieczeństwa był mjr August Vask, 182 – kpt. Richard Tammemägi, 183 – mjr H. Elram, 185 – mjr Julius Ellandi. Dwie kompanie spośród 183 i 184 Sicherungsgruppe działały samodzielnie. Oddziały bezpieczeństwa liczyły ok. 4 tys. ludzi. Na ich czele stali przedwojenni oficerowie estońskiej armii, którym byli przydzieleni niemieccy oficerowie łącznikowi. Członkowie oddziałów rekrutowali się głównie z Omakaitse. Formowanie dalszych oddziałów przerwał rozkaz Adolfa Hitlera.

Do ich zadań należała ochrona dróg, linii kolejowych i innych obiektów o charakterze militarnym, konwojowanie sowieckich jeńców wojennych, wyszukiwanie i wyłapywanie ukrywających się czerwonoarmistów oraz zwalczanie rodzącej się partyzantki. Administracyjnie oddziały bezpieczeństwa podlegały niemieckim dowódcom obszarów tyłowych (Kommandeur des rückwärtigen Armeegebiets, zwanych w skrócie Korück), zaś operacyjnie dowództwom poszczególnych dywizji Wehrmachtu. Zostały one rozformowane w listopadzie 1942 r., po czym na ich bazie utworzono trzy Bataliony Wschodnie o nr 658, 659 i 660 oraz 657 Kompanię Wschodnią.

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

  • Toomas Hiio, Meelis Maripuu, Indrek Paavle, Estonia 1940-1945: reports of the Estonian International Commission for the Investigation of Crimes Against Humanity, Tallinn 2006