Eter allilowo-fenylowy

Eter allilowo-fenylowy
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	prop-2-enoksybenzen
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C9H10O
Masa molowa	134,18 g/mol
Wygląd	jasnożółta ciecz
	Identyfikacja
Numer CAS	1746-13-0
PubChem	74458
SMILES
	C=CCOC1=CC=CC=C1
InChI
	InChI=1S/C9H10O/c1-2-8-10-9-6-4-3-5-7-9/h2-7H,1,8H2
	InChIKey
	POSICDHOUBKJKP-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,978 g/cm³; ciecz
Temperatura wrzenia	191,7–192 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2021-05-28]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	2 0 0
Temperatura zapłonu	63 °C (zamknięty tygiel)
Numer RTECS	DA8575000
Dawka śmiertelna	LD50 63 mg/kg (mysz, dożylnie); LD50 100 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
	Podobne związki
Podobne związki	styren
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Eter allilowo-fenylowy – organiczny związek chemiczny z grupy eterów, jasnożółta palna ciecz.

Ogrzewanie eteru allilowo-fenylowego i jego pochodnych do temperatury 200–250 °C powoduje przemianę zwaną przegrupowaniem Claisena, w wyniku której powstają odpowiednie o-allilofenole, w tym przypadku 2-allilofenol. W reakcji tej, węgiel C3 grupy allilowej przyłącza się w pozycji orto do pierścienia aromatycznego^[4].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Allyl phenyl ether (nr A35208) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-06-17]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Benzene, (2-propenyloxy)-, [w:] NIST Chemistry WebBook, National Institute of Standards and Technology, numer CAS: 1746-13-0 [dostęp 2011-06-17] (ang.).
↑ Allyl phenyl ether (nr A35208) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-06-17]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ William H.W.H. Brown William H.W.H. i inni, Organic Chemistry, wyd. 5, Cengage Learning, 2010, s. 963, ISBN 978-0-538-49675-9 .