Etopozyd

związek chemiczny

Etopozyd (łac. Etoposidum) – półsyntetyczna pochodna podofilotoksyny o działaniu cytostatycznym. Należy do leków fazowo-specyficznych (działa w interfazie). Jego mechanizm działania nie jest do końca poznany. Wiadomo, że działanie etopozydu opiera się na następujących mechanizmach: zrywanie jednoniciowego i dwuniciowego DNA, hamowanie topoizomerazy II, tworzenie wolnych rodników oraz hamowanie wbudowywania tymidyny do DNA.

Etopozyd
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C29H32O13

Masa molowa

588,56 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

33419-42-0

PubChem

36462

DrugBank

DB00773

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

L01 CB01

Zastosowanie edytuj

Działania niepożądane edytuj

  • supresja szpiku
  • nudności i wymioty (o lekkim lub średnim nasileniu)
  • skurcz oskrzeli
  • zapalenie błon śluzowych
  • uczucie niesmaku w ustach
  • łysienie (u 50% pacjentów)
  • wtórne białaczki

Drogi podania i dawkowanie edytuj

Etopozyd najczęściej podawany jest dożylnie we wlewie trwającym około 2 h lub doustnie (kapsułki).

Preparaty edytuj

Etoposide – Ebewe, Lastet, Vepesid

Przypisy edytuj

  1. a b c d Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. a b Etopozyd (nr E1383) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  3. a b Etoposide, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00773 (ang.).
  4. Etoposide, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-10] (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Jan Kazimierz (-1997) Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Split Trading, 2005, s. 261. ISBN 83-85632-82-4.
  • Farmakologia: podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy pod redakcją Wojciecha Kostowskiego i Zbigniewa S. Hermana. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 434. ISBN 978-83-200-3725-8. (tom II)