Eugeniusz Guz (publicysta)

polski dziennikarz i publicysta

Eugeniusz Guz (ur. 15 grudnia 1929 w Grudziądzu, zm. 15 września 2023 w Warszawie[1]) – polski historyk, dziennikarz i publicysta.

Eugeniusz Guz
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1929
Grudziądz

Data i miejsce śmierci

15 września 2023
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk, dziennikarz, publicysta

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Absolwent Wydziału Dziennikarstwa (1953) oraz Wydziału Historii (1955) Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie dziennikarz Polskiej Agencji Prasowej (1953–1990), korespondent PAP w Berlinie (1960–1965) i Bonn (1971–1977, 1986-1990). Publicysta „Życia Warszawy”, „Polityki”, „Perspektyw”, „Trybuny Ludu”, „Dziś”, „Przeglądu” oraz „Res Publiki[2].

Od 1958 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[3]. Od 1970 do 1971 był członkiem Komitetu Zakładowego PZPR w PAP, a od 1978 do 1979 wchodził w skład egzekutywy POP w tej instytucji[3].

W latach 1967–1968 stypendysta Instytutu Historii Europy w Moguncji. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1955-1982) i Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.

Jego nazwisko znalazło się na tzw. Liście Kisiela[4]. W 2007 tygodnik „Wprost” ujawnił, że od 1960 Guz współpracował z Departamentem I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Został zarejestrowany jako kontakt operacyjny o pseudonimach „Gustek” i „Jan Zdrowy”. Dziennikarz zaprzeczał informacjom[5][6].

Ojciec urzędniczki Marzenny Guz-Vetter.

Odznaczenia edytuj

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977) i nagrodą Klubu Publicystyki Międzynarodowej SDP (1977).

Autor książek[7] edytuj

  • Między Berlinem a Bonn, Warszawa: 1967
  • Spotkanie z gospodarką NRD, Warszawa: 1969
  • Jak Goebbels przygotowywał Wrzesień, Warszawa: 1969
  • Metamorfozy Niemca za Łabą, Warszawa: 1971
  • Winni szukają winnych, Katowice: 1972
  • Dzień powszedni w NRF, Warszawa: 1972
  • Trzeci koszyk, Warszawa: 1977
  • Łaba dzieli, Warszawa: 1982
  • Zamach na papieża, Warszawa: 1983
  • Prasa zwana wolną, Warszawa: 1985
  • Strzały na placu Świętego Piotra, Warszawa: 1987
  • Drugie Monachium 1939: kulisy zdrady, Warszawa: 1990
  • Goebbels o Polsce i sojuszniczym ZSRR, Warszawa: 1999
  • Zamach na papieża: zagadka rozwiązana?, Gdynia: 2001
  • Zamach na papieża: mroczne siły nienawiści: nowy ślad, Warszawa: 2006
  • Zagadki i tajemnice kampanii wrześniowej, Warszawa: 2009
  • Pius XII: nieznane wątki polskie, Warszawa: 2012
  • Londyński rodowód PRL. Od Mikołajczyka do Bieruta, Warszawa: 2014
  • Sojusz Hitler-Stalin. Błędy i przeoczenia historyków, Warszawa: 2017

Przypisy edytuj

  1. Eugeniusz Guz, Gdańsk, 22.09.2023 - nekrolog [online], wyborcza.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  2. Spotkanie Czwartkowe z red. Eugeniuszem Guzem. Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Warszawski. [dostęp 2020-01-21]. (pol.).
  3. a b Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-02-27].
  4. Stefan Kisielewski: Moje typy. Tygodnik Powszechny, 1984-12-02. [dostęp 2020-01-21]. (pol.).
  5. Cezary Gmyz: Jak agent wywiadu PRL uczył widzów TVP Info o Ali Agcy. Rzeczpospolita, 2010-01-19. [dostęp 2020-01-21]. (pol.).
  6. Donat Szyller: Autor książek o papieżu agentem SB?. Dziennik.pl, 2007-10-12. [dostęp 2020-01-21]. (pol.).
  7. Katalog Biblioteki Narodowej Eugeniusz Guz. Biblioteka Narodowa. [dostęp 2020-01-21]. (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Ciborska Elżbieta: Leksykon polskiego dziennikarstwa. Warszawa, 2000, s. 184–185.