European Currency Unit

ECU (ang. European Currency Unit) – jednostka rozliczeniowa w Europejskim Systemie Monetarnym używana w latach 1979–1998; pełniła ponadto funkcję składnika rezerw walutowych w krajach Unii Europejskiej. Symbol waluty według normy ISO 4217 brzmiał: XEU. Określenie ECU było nie tylko skrótem od angielskiego European Currency Unit, ale też nawiązywało do wyrazu écu, oznaczającego starą francuską monetę. Symbol waluty ₠ (zgodnie ze standardem Unicode: U+20A0 EURO-CURRENCY SIGN (nie mylić z U+20AC € EURO SIGN)) to stylizowane C oraz E, które są pierwszymi literami nazwy European Community (pol. Wspólnota Europejska).

Historia edytuj

W 1981 roku zastąpiła Europejską Jednostkę Rozrachunkową (EUA).

1 stycznia 1999 zastąpiona przez euro w relacji 1 ECU = 1 EUR. Nigdy nie była pieniądzem i nie przyjmowała postaci materialnej. Była konstrukcją prawno-finansową, umożliwiającą rozliczanie się w handlu międzynarodowym.

ECU miała służyć jako:

Traktat z Maastricht zatwierdził stały udział poszczególnych walut w koszyku:

33,2% marka niemiecka
20,7% frank francuski
10,4% gulden holenderski
10,3% funt szterling
8,5% frank belgijski
7,3% lir włoski
4,3% peseta hiszpańska
2,7% korona duńska
1,0% funt irlandzki
0,7% escudo portugalskie
0,5% drachma grecka
0,3% frank luksemburski

Waluty krajów, które przystąpiły do Unii Europejskiej w 1995 roku – Austria, Finlandia, Szwecja – nie znalazły się w koszyku walutowym. Różnica między wartością ECU, wyliczoną zgodnie z kursami centralnymi, a wartością wyliczoną zgodnie z kursami rynkowymi jest wskaźnikiem dywergencji wartości tych walut, w stosunku do kursu centralnego. ECU uwzględnia różnice w kursach rynkowych i kursach centralnych wszystkich walut, dlatego jest uznawany za lepszy wskaźnik dywergencji, niż różnice między kursami bilateralnymi.

Bibliografia edytuj