Ex Ospedale degli Incurabili
Ex Ospedale degli Incurabili (pol. [były] Szpital dla Nieuleczalnie Chorych) – renesansowy budynek położony w weneckiej dzielnicy Dorsoduro przy nabrzeżu Fondamenta delle Zattere, w pobliżu kościoła Spirito Santo. Fasada jego wychodzi na Canale della Giudecca. Mieścił w nim się niegdyś szpital dla nieuleczalnie chorych. Od 2004 roku jest główną siedzibą Accademia di Belle Arti di Venezia (Weneckiej Akademii Sztuk Pięknych).
 Fasada budynku – widok od strony Canale della Giudecca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Ex Ospedale degli Incurabili |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1572 |
| Ukończenie budowy |
1591 |
Położenie na mapie Wenecji  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |
 45°25′43,3″N 12°19′49,8″E/45,428700 12,330500
| |
Historia edytuj
Szpital ufundował w XVI wieku szlachcic Gaetano z Thiene, przeznaczając go dla chorych na syfilis. Budynek byłego szpitala posiada charakterystyczną, długą, białą fasadę, której podstawa została obłożona kamieniem z Istrii. Rozciąga się wzdłuż brzegów kanału Giudecca, naprzeciwko kościoła Il Redentore, położonego na przeciwległym brzegu. Dwukondygnacyjny budynek został zbudowany w drugiej połowie XVI wieku według projektu Jacopo Sansovino i prawdopodobnie Antonia Zentaniego. Prace budowlane, prowadzone od 1572 do 1591 roku, nadzorował inny architekt – Antonio da Ponte, znany z projektu przebudowy mostu Rialto. Budynek składa się z czterech długich skrzydeł[1]. Na wewnętrznym, prostokątnym dziedzińcu zbudowano kościół, który w 1831 roku został rozebrany[2]. W późniejszym okresie w budynku mieścił się sierociniec, komenda wojskowa i sąd dla nieletnich. Od 2004 roku mieści się w nim siedziba główna Accademia di Belle Arti di Venezia (Weneckiej Akademii Sztuk Pięknych)[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Accademia di Belle Arti di Venezia: Accademia di Belle Arti di Venezia: Sedi. www.accademiavenezia.it. [dostęp 2016-04-09]. (wł.).
- ↑ praca zbiorowa: Venezia. Milano: Touring Editore, 2002, s. 323. ISBN 88-365-2439-7. (wł.).