Excepta mazowieckie

Excepta mazowieckie^[a] (z łac. exceptum – wyjątek) – wyjątki zastrzeżone przez szlachtę mazowiecką przyjmującą prawo obowiązujące w Koronie na sejmie toruńskim (19 października – 29 listopada 1576). Ostatecznie zatwierdzone przez króla 10 czerwca 1577 w Malborku.

Akces ten uzgodniono wcześniej, na sejmie koronacyjnym Stefana Batorego w Krakowie (31 marca – 29 maja 1576).

Wyjątki liczyły 46 artykułów. W ostatnim z nich znoszono instytucję „zwolnienia kmieci na rękojemstwo”^[b].

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

↑ Pełna, oryginalna nazwa: Zwyczaie woiewodztwa mazowieckiego z starego statutu, przystawaiąc do prawa koronnego, wyięte y zostawione na seymie walnym toruńskim. ANNO D. 1576.
↑ Encyklopedia staropolska – Rękojemstwo chłopów: W Mazowszu była uchwała ziemska, laudum terrestre, że wolno było kmieciowi na św. Marcin opuścić czyli oddalić się z gruntu, za rękojmią, że opuszczony pan w należytości podług prawa zaspokojonym będzie. Ta wolność chłopów opuszczenia pana, ponieważ była zawisłą od rękojmi, nazywana była rękojemstwem.

Bibliografia edytuj

Tekst: Volumina Legum. T. 2. s. 167-76.
Anna Sucheni-Grabowska, Zapomniany przywilej o rękojemstwie kmiecym

[1] Pełna, oryginalna nazwa: Zwyczaie woiewodztwa mazowieckiego z starego statutu, przystawaiąc do prawa koronnego, wyięte y zostawione na seymie walnym toruńskim. ANNO D. 1576.

[2] Encyklopedia staropolska – Rękojemstwo chłopów: W Mazowszu była uchwała ziemska, laudum terrestre, że wolno było kmieciowi na św. Marcin opuścić czyli oddalić się z gruntu, za rękojmią, że opuszczony pan w należytości podług prawa zaspokojonym będzie. Ta wolność chłopów opuszczenia pana, ponieważ była zawisłą od rękojmi, nazywana była rękojemstwem.

[a]

[b]