Fangzhang
Fangzhang (chiń. 方丈; pinyin Fāngzhang) – w mitologii chińskiej górzysta rajska wyspa położona na wschodnim oceanie, stanowiąca miejsce zamieszkania nieśmiertelnych[1]. Wyspa stanowiła cel wyprawy Xu Fu w poszukiwaniu ziela nieśmiertelności[2] pod koniec III wieku p.n.e., zakończonej prawdopodobnie dopłynięciem do brzegów Japonii. Pod nazwą Fanghu (方壺) została wspomniana w traktacie Liezi, jako jedna z pięciu rajskich wysp[3]. Współcześnie przypuszcza się, że Fangzhang oraz dwie inne rajskie wyspy, Penglai i Yingzhou, należy utożsamiać z archipelagiem Peskadorów[4].
Nazwą tą określa się także celę mniszą w buddyjskim klasztorze[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Fabrizio Pregadio: The Encyclopedia of Taoism. T. 1. New York: Routledge, 2008, s. 1092. ISBN 978-0-7007-1200-7.
- ↑ Robert Ford Campany: Making transcendents: ascetics and social memory in early medieval China. Honolulu: University of Hawaii Press, 2009, s. 121. ISBN 978-0-8248-3333-6.
- ↑ Stephen Little, Shawn Eichman: Taoism and the arts of China. Berkeley: University of California Press, 2000, s. 377. ISBN 0-520-22784-0.
- ↑ Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Universitas, 2007, s. 293. ISBN 97883-242-0766-4.
- ↑ Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Universitas, 2007, s. 67. ISBN 97883-242-0766-4.