Farny Lej
Farny Lej – lej (parów, wąwóz, jar, niecka denudacyjna) zlokalizowany w północnym stoku Farnej Góry[1][2][3], której wysokość bezwzględna w najwyższym punkcie wynosi 257,0 m n.p.m.[4], nieco na północny zachód od wierzchołka wzniesienia[1][2][3]. Znajduje się ono w Paśmie Farnej Góry[5], które stanowi część Wzgórz Trzebnickich[1][6][5]. Po stronie południowo-zachodniej rozpościera się Farny Upłaz[2][7][8][9]. Początek obniżenia znajduje się przy szosie przebiegającej przez masyw wzgórza – droga wojewódzka o numerze DW340 łącząca Trzebnicę oraz Oborniki Śląskie[10][11][12] i biegnie ono w kierunku północnym, stanowiąc wyraźne zagłębienie względem pozostałej części stoku[2][3]. Dalej za jego krańcem rozpościera się pozostały obszar Malczowskich Jarów[3][6][10], będących kompleksem wąwozów o bogatej rzeźbie, ciągnących się wzdłuż malowniczo meandrującego, głęboko wciętego potoku o nazwie Włóknica i jego dopływów. Podobnie jak pozostałe wąwozy tego obszaru porośnięty jest lasami grądowymi i łęgowymi, z przestojami starych czereśni, dębów, wiązów i wierzb. Stanowi obszar źródliskowy, cechujący się wysokim stopniem naturalności[3].
Pod względem podziału administracyjnego Polski, Farny Lej znajduje się w obszarze Gminy Trzebnica, w powiecie Trzebnickim, województwie dolnośląskim (zobacz: podział administracyjny województwa dolnośląskiego)[13][14], w obrębie ewidencyjnym miejscowości Marcinowo[13][14], koło Trzebnicy, w kierunku zachodnim od miasta[7][13][14]. U początku leju przez Farną Górę i Farny Upłaz przebiegają szlaki turystyczne, m.in.: Główny Szlak Kocich Gór, Szlak „Kocich Gór”, szlak pieszy WR 283 i szlak rowerowy Korona Kocich Gór[6][9][15].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Żmuda i in. 2000 ↓, s. 34-35 (mapa).
- ↑ a b c d Kamińska 2022 ↓, s. 94-95.
- ↑ a b c d e Rosiński i in. 2015 ↓, s. 35.
- ↑ Żmuda i in. 2000 ↓, s. 29.
- ↑ a b Żmuda i in. 2000 ↓, s. 26-27 (mapa).
- ↑ a b c Zwoliński 2018 ↓, mapa.
- ↑ a b Korabiewski i in. 2014 ↓, s. 4.
- ↑ Kobielska i in. 2009 ↓, s. 12, 15, 111, 146.
- ↑ a b Rosiński i in. 2015 ↓, s. 196, 251, 252.
- ↑ a b Mapa Turystyczna 2023 ↓.
- ↑ Kamińska 2022 ↓, s. 95.
- ↑ UMWD 2023 ↓, System transportu.
- ↑ a b c GUGiK 2023 ↓, Państwowy Rejestr Granic.
- ↑ a b c UMWD 2023 ↓, BDOT10k.
- ↑ Kobielska i in. 2009 ↓, s. 111, 145-147.
Bibliografia edytuj
- Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Geoportal Krajowy, GUGiK – Geoportal Krajowy [dostęp 2023-04-26] (pol.).
- Marta Kamińska (red.), Wzgórza Trzebnickie, Dolina Baryczy, Środkowa Odra, przewodnik rowerowy, wyd. III, 2022 (Dolnośląska Kraina Rowerowa) (pol.), Opracowanie: Stowarzyszenie Gmin i Powiatów "Dolnośląska Kraina Rowerowa" oraz Studio Plan Anna Dębska.
- Katarzyna Kobielska i inni, Koncepcja subregionalnego produktu turystycznego Wzgórz Trzebnickich i Doliny Baryczy, Dolnośląskie Centrum Rozwoju Regionalnego, 2009 (pol.), Portal Województwa Dolnośląskiego.
- Bartosz Korabiewski, Janusz Kida, Wzgórza Trzebnickie. Materiały do ćwiczeń terenowych, Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, Instytut Geografii i Rozwoju Regionalnego, 2014 (pol.).
- Wzgórza Trzebnickie [online], Mapa Turystyczna [dostęp 2023-04-26] (pol.).
- Dariusz Rosiński i inni, Plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa Oborniki Śląskie na okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2024 r., Program ochrony przyrody dla Nadleśnictwa Oborniki Śląskie, Program opracowano w Biurze Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej oddział w Brzegu; Sprawdził: Zastępca Dyrektora Oddziału Marek Matyjaszczyk, Akceptuje: Dyrektor Oddziału Janusz Bańkowski, Brzeg: Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych we Wrocławiu, 2015 (pol.).
- Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, Geoportal Dolny Śląsk, UMWD Wydział Geodezji i Kartografii; Wojewódzki Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej [dostęp 2023-04-26] (pol.).
- Grzegorz Zwoliński (red.), Wzgórza Trzebnickie. Mapa dla rowerzystów i piechurów, wyd. IV, Studio PLAN, 2018, ISBN 978-83-66151-07-9 (pol.).
- Piotr Żmuda i inni, Trzebnica, Oborniki Śląskie i okolice, Wrocław: Studio wydawnicze PLAN, 2000, ISBN 83-911777-4-2 (pol.).