Faun Barberini
Faun Barberini, Śpiący Satyr – starożytny grecki posąg marmurowy przedstawiający pijanego, uśpionego satyra.
| |
| Autor |
nieznany |
|---|---|
| Data powstania |
ok. 200 p.n.e. |
| Medium | |
| Wymiary |
1,78 m |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Mierząca 1,78 m wysokości[1] rzeźba, datowana na około 200 rok p.n.e.[2], uważana jest za dzieło anonimowego mistrza pergamońskiego[1][2]. Posąg ma wysokość 1,78 m[1] i stanowi doskonale realistyczne studium snu[2].
Tors posągu odnaleziony został na początku XVII wieku, za pontyfikatu papieża Urbana VIII, w fosie koło Zamku Świętego Anioła w Rzymie[1][2]. Najprawdopodobniej był jedną z rzeźb, którymi obrońcy budynku obrzucili w 537 roku atakujących Gotów[1]. Otwór w skale poniżej lewej ręki fauna wskazuje, że przypuszczalnie był to element dekoracji fontanny[1].
Po odkryciu rzeźba stała się własnością rodu Barberinich i w 1627 roku trafiła jako ozdoba do Palazzo Barberini w Rzymie[1], gdzie znajdowała się do końca XVIII wieku[2]. W 1798 roku odsprzedano ją rzeźbiarzowi Vincenzo Pacettiemu, który bezskutecznie próbował ją spieniężyć, co rozzłościło Barberinich na tyle, że w 1804 roku odzyskali ją w drodze procesu sądowego[1]. Ostatecznie w 1813 roku rzeźba została zakupiona przez Ludwika I Bawarskiego i od 1820 roku znajduje się w zbiorach Gliptoteki monachijskiej[2].
Rzeźba kilkukrotnie była poddawana pracom restauracyjnym. Autorem pierwszych był Arcangelo Gonelli, który ułożył fauna na wznak[1]. W 1679 roku Giuseppe Giorgetti i Lorenzo Ottoni zmienili pozycję postaci i dokonali stiukowych uzupełnień brakujących elementów. Efekty ich prac przypisano później błędnie Gianlorenzo Berniniemu[1]. Vincenzo Pacetti po zakupie rzeźby wymienił stiukowe uzupełnienia na marmurowe, a także przesunął prawą stopę[1]. W latach 60. XX wieku ponownie zmieniono ułożenie postaci i usunięto wcześniejsze uzupełnienie brakującej lewej ręki[1].