Faust i Mefistofeles (utwór Jerzego Żuławskiego)
Faust i Mefistofeles – poemat dialogowy młodopolskiego poety Jerzego Żuławskiego[1][2]. Utwór nawiązuje do znanego wątku do doktorze Fauście i Mefistofelesie. Jest napisany klasycznym polskim trzynastozgłoskowcem ze średniówką po sylabie siódmej, rymowanym abbacddc.
- Dobry sobie! Anioły nie są tak ponętne!
- Patrz! opadło z jej piersi nakrycie; – bielizna
- lepiej stroi niż suknia – nawet mędrzec przyzna!
- Patrz na twarz jej! Te rysy tak dziewicze, smętne...
- sen tak cichy... A wiesz ty, o czem ona marzy?
- Śni, że motyl leciuchny usiadł jej na usta,
- łechce, draźni – a przecież go dziewczyna pusta
- nie chce spędzić, choć czuje rumieniec na twarzy...
- Nie wie czemu... Ten motyl rozkoszny ją wstydzi...
- Śni, że lilję do gorsu wpięła, a lilija
- pierś kielichem musnęła i w łono się wpija...
Zobacz też: Faust (dramat Christophera Marlowe’a).
Przypisy edytuj
- ↑ Halina Floryńska-Lalewicz: Jerzy Żuławski. culture.pl. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
- ↑ Żuławski Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-01-10].