Felicjan Bernacki
Felicjan Bernacki (ur. 17 maja 1906 w Gościeradzu, zm. po 4 listopada 1939) – polski lekarz weterynarii.
 porucznik rezerwy lekarz weterynarii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
po 4 listopada 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
lekarz weterynarz |
Życiorys edytuj
Syn Edmunda Bernackiego, młodszy brat Lucjana (późniejszego biskupa pomocniczego). Ukończył Gimnazjum w Gnieźnie[1]. W 1931 uzyskał dyplom lekarza weterynarii na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, podczas studiów był członkiem rzeczywistym Korporacji Akademickiej Lutyco-Vedyi. Następnie wrócił w rodzinne strony i pracował jako lekarz weterynarii i kierownik rzeźni w Skarszewach. W latach 1932–1933 w grupie 55 lekarzy weterynarii ukończył kurs podchorążych rezerwy w Oddziale Szkolnym Służby Weterynaryjnej[2]. W sierpniu 1933 poślubił Irenę Byczkowską, z którą miał następnie trójkę dzieci[3]. W sierpniu 1939 został zmobilizowany do Wojska Polskiego w stopniu porucznika, aresztowany przez Niemców, wkrótce zwolniony. 31 października 1939 został wezwany przez władze okupacyjne do magistratu w Skarszewach i uwięziony, 4 listopada 1939 został wraz z dwoma księżmi wywołany z celi i wywieziony w kierunku Starogardu Gdańskiego. Od tego dnia jego los pozostał nieznany, prawdopodobnie został rozstrzelany w pobliskich lasach[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Apel Pamieci 2019, Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie
- ↑ Zbigniew Gnat-Witeska, Podchorążowie artylerii konnej i weterynarii z Włodzimierza Wołyńskiego, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1996, ISBN 83-87103-16-0
- ↑ Pelplińskie życiorysy, Byczkowscy cz. II, Informator Pelpliński
- ↑ Włodzimierz A. Gibasiewicz: Lekarze weterynarii ofiary II wojny światowej. Wyd. Bellona Warszawa 2011, s. 88-89. ISBN 978-83-11121-64-5