Feliks Dzik-Dzikowski
Feliks (Fajwel) Dzik-Dzikowski (ur. 10 marca 1886 w Warszawie, zm. w kwietniu 1940) – polski lekarz weterynarii.
 podpułkownik rezerwy lekarz weterynarii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
lekarz weterynarz |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, syn Józefa i Eugenii z Solarzów[1]. Ukończył Szkołę Handlową w Warszawie, od listopada 1918 służył w Wojsku Polskim. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, w 1921 przeszedł do rezerwy w stopniu podporucznika[2], aby odbyć studia weterynaryjne. W 1929 ukończył kurs w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty wchodzącym w skład 30 Pułk Strzelców Kaniowskich w Tomaszowie Mazowieckim. Aresztowany przez NKWD został osadzony w Kozielsku, wymieniony w liście wywózkowej NKWD z 17 kwietnia 1940, a następnie zamordowany w Katyniu. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu[3].
Odznaczenia edytuj
- Odznaka Pamiątkowa Frontu Litewsko-Białoruskiego,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Przypisy edytuj
- ↑ Lista Żydów - ofiar zbrodni katyńskiej, Wirtualny Sztetl
- ↑ Kolekcja Art Personalnych i Odznaczeniowych, Wojskowe Biuro Historyczne
- ↑ Włodzimierz A. Gibasiewicz: Lekarze weterynarii ofiary II wojny światowej. Wyd. Bellona Warszawa 2011, s. 121. ISBN 978-83-11121-64-5