Feliks Miszczak
Feliks Miszczak vel Miszczuk[1] (ur. 15 stycznia 1896 w Zalesiu[2], zm. 20 kwietnia 1940 w Kalininie[3]) – podoficer Wojska Polskiego, starszy przodownik Policji Państwowej.
| |
 starszy przodownik Policji Państwowej
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Feliks Miszczak był jedynym dzieckiem Michała i Marianny z Sacharczuków oraz ojcem Krystyny Brydowskiej[2]. W 1915 roku został powołany do wojska rosyjskiego[2]. Służbę zakończył 21 kwietnia 1917 roku[2]. Od 26 sierpnia 1917 roku do 1 lipca 1918 roku służył w I Korpusie Polskim[1]. 18 lutego 1919 roku wstąpił do lubelskiej Żandarmerii Krajowej[1]. Brał udział w bitwie warszawskiej w 1920 roku[1][2]. Od 20 listopada 1920 roku do 11 marca 1922 roku pełnił służbę w 9 dywizjonie żandarmerii[1][2].
Od 1 kwietnia 1922 roku był funkcjonariuszem Policji Państwowej[1]. Służył w województwie poleskim, w powiecie kobryńskim, na Posterunku Kolejowym w Brześciu nad Bugiem[2]. Pełnił funkcję komendanta posterunku w Tomaszówce, a następnie, do 1939 roku pełnił funkcję komendanta posterunku w Szereszowie (powiat prużański)[2][1].
W 1925 roku został mianowany na stopień starszego przodownika[1][2]. Brał udział w budowie Kopca Piłsudskiego w Krakowie[2]. We wrześniu 1939 roku został schwytany i wzięty do niewoli przez wojska radzieckie, a następnie zamordowany przez NKWD 20 kwietnia 1940 w Kalininie.
Upamiętnienie edytuj
Postanowieniem nr 112-52-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[4].
W 2009 posadzono jego dąb pamięci przy Zespole Szkół Transportowo‑Komunikacyjnych im. Tadeusza Kościuszki w Lublinie[2].
Feliksowi Miszczakowi został poświęcony jeden z odcinków filmowego cyklu dokumentalnego pt. Epitafia katyńskie (2010)[5].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Medal Niepodległości – 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6]
- Brązowy Krzyż Zasługi[1][2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1][2]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[1][2]
- Odznaka Honorowa „Orlęta”[1]
- Odznaka Honorowa I Korpusu[1]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)[7]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 587. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Paweł Ostaszewski. Łzy Krystyny. „Policja 997”. 11 (56)/2009. s. 28.
- ↑ Paweł Ostaszewski. Łzy Krystyny. „Policja 997”. 11 (56)/2009. s. 29.
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ Epitafia Katyńskie – Karol Walter. youtube.com. [dostęp 2015-09-19].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323, jako Feliks Miszczuk.
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia edytuj
- Paweł Ostaszewski, Łzy Krystyny, Policja 997, numer 56, listopad 2009 r.
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 587. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9