Feliks Stamm

polski trener bokserski

Feliks „Papa” Stamm (ur. 14 grudnia 1901 w Kościanie, zm. 2 kwietnia 1976 w Warszawie[1]) – polski pięściarz, sędzia i trener bokserski, podoficer Wojska Polskiego II RP.

Feliks Stamm
Ilustracja
Stamm przed meczem Szwecja–Polska (Sztokholm, 1934)
Pseudonim

Papa

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1901
Kościan

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1976
Warszawa

Obywatelstwo

polskie

Kategoria wagowa

piórkowa

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

13

Zwycięstwa

11

Porażki

1

Remisy

1

Dorobek medalowy
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Feliks Stamm
Ilustracja
st. wachm. Feliks Stamm (przed 1929)
starszy wachmistrz starszy wachmistrz
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1901
Kościan

Data śmierci

2 kwietnia 1976

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Feliks Stamm (drugi z lewej w dolnym rzędzie) z członkami polskiej reprezentacji bokserskiej na Pięściarski Puchar Europy Środkowej w Essen, 1934
Nagrobek Stamma na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys edytuj

Syn Augustyna. W latach 20. i 30. XX wieku był podoficerem zawodowym Wojska Polskiego. Jako plutonowy 7 pułku strzelców konnych w 1924 ukończył Podoficerski Kurs Sportowy w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, po czym został zatrzymany w szkole jako instruktor[2]. W roku szkolnym 1924/1925 PKS prowadził ćwiczenia[3]. W latach 20. wykształcił się na trenera boksu, a ponadto w macierzystej szkole był instruktorem walki wręcz, gier i narciarstwa[4]. Przed 1929 został awansowany na stopień starszego wachmistrza[5]. W latach 20. udzielał się równocześnie jako zawodnik, trener i sędzia bokserski[6]. W latach 1923–1926 był zawodnikiem klubu Pentatlon Poznań, funkcjonującego przy CWSGiS. Stoczył 13 oficjalnych walk (11 zwycięstw, 1 remis, 1 porażka) oraz około 30 walk pokazowych.

Pułkownik Jan Baran-Bilewski wspominał:

„zaraz po moim pierwszym wykładzie podszedł do mnie i powiedział, że angielski system narzuca za sztywne reguły, a jego zdaniem każdy powinien boksować zależnie od swoich predyspozycji i temperamentu. Miał wtedy 24 lata, ale wyraźnie wiedział, czego chce”.

Prócz pracy w CWSzGiS nauczał pięściarstwa w Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego, w klubach Warta Poznań (od 1926) i AZS Poznań, w ośrodku wychowania fizycznego miasta Poznania oraz był trenerem związkowym i szkoleniowcem polskiej kadry olimpijskiej[6]. Pomagał zagranicznym trenerom kadry Polski w przygotowaniach m.in. do pierwszego w historii oficjalnego meczu międzypaństwowego z Austrią (1928).

W 1936 r. został samodzielnym trenerem polskiej reprezentacji bokserskiej. Pełnił tę funkcję do 1968 r.[7] Jako trener siedmiokrotnie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich (od 1936 do 1968). 14 razy prowadził Polskę w turniejach o mistrzostwo Europy. Ponad 130 razy stał w narożniku w czasie oficjalnych meczów międzypaństwowych.

Wychowawca i trener kilkudziesięciu bokserów, mistrzów oraz medalistów olimpijskich, świata i Europy. Należą do nich: Szapsel Rotholc, Mieczysław Forlański, Antoni Kolczyński, Zygmunt Chychła, Kazimierz Paździor, Jerzy Kulej, Jan Szczepański, Józef Grudzień, Marian Kasprzyk, Aleksy Antkiewicz, Zbigniew Pietrzykowski, Leszek Drogosz, Tadeusz Walasek, Jerzy Adamski, Artur Olech, Zdzisław Soczewiński i Bogdan Węgrzyniak. Z powodu ojcowskiego podejścia do swoich wychowanków Stamm zyskał przydomek Papa[8].

Od 1945 do 1958 roku mieszkał wraz z żoną i czwórką dzieci (m.in. Ryszardem, później nauczycielem wychowania fizycznego w IV Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy) przy ul. Jasnej 23/6 w Bydgoszczy. Przez pierwsze dwa miesiące prowadził zawodników ZWM Zryw Bydgoszcz, a następnie drużynę KS Zjednoczeni Bydgoszcz. Z końcem 1946 roku podjął pracę na stanowisku szefa wyszkolenia w Polskim Związku Bokserskim w Poznaniu, dokąd dojeżdżał z grodu nad Brdą. W sezonie 1957/1958 awansował z drużyną pięściarzy Astorii Bydgoszcz do rozgrywek II ligi[9].

Zagrał epizodyczne role w filmach Sprawa do załatwienia (1953) w reżyserii Jana Rybkowskiego i Mąż swojej żony (1960) w reżyserii Stanisława Barei[10].

W 1978 r. reżyser Krzysztof Rogulski nakręcił fabularyzowany dokument Papa Stamm z Witem Gałązką w roli trenera[11].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A39-3-9)[12].

Upamiętnienie edytuj

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 231. ISBN 83-217-2680-1.
  2. Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 18.
  3. Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 21.
  4. Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 31, 73.
  5. Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 73.
  6. a b Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 73-74, 76.
  7. Feliks Stamm 1901-12-14 - 1976-04-02. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2020-03-19]. (pol.).
  8. Stefan Szczepłek. Hala Gwardii. Katedra boksu. „Skarpa Warszawska”, s. 52, czerwiec 2020. 
  9. Z. Smoliński: Astoria ma już 50 lat. Cenny dorobek. Gazeta Pomorska, 1974. (pol.).
  10. Feliks Stamm. FilmPolski. [dostęp 2019-05-23]. (pol.).
  11. Papa Stamm. FilmPolski. [dostęp 2019-05-23]. (pol.).
  12. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  13. Odsłonięcie Gwiazdy na I edycji (2000 r.) Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie
  14. O nas. fundacjastamma.pl. [dostęp 2016-01-15].
  15. Podopieczni. fundacjastamma.pl. [dostęp 2016-01-15].
  16. Muzeum boksu im. Feliksa Stamma otworzyło podwoje w Hali Gwardii. polsatsport.pl, 29 września 2017. [dostęp 2017-10-25].
  17. Feliks Stamm z tytułem Trenera Stulecia. Dzieje.pl. [dostęp 2019-05-23]. (pol.).
  18. UHONOROWANO IKONĘ. ODSŁONIĘTO POMNIK FELIKSA STAMMA. Przegląd Sportowy. [dostęp 2019-05-21]. (pol.).
  19. Boks polski w dwudziestoleciu 1945-1965, wyd. Warszawa 1965, s. 28
  20. M.P. z 1953 r. nr 57, poz. 720
  21. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 s. 1575.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj