Felipe Gallegos

włoski piłkarz

Luis Felipe Gallegos Leiva (ur. 3 grudnia 1991 w Copiapó) – chilijski piłkarz pochodzenia włoskiego występujący na pozycji defensywnego pomocnika, obecnie zawodnik meksykańskiego Atlético San Luis.

Felipe Gallegos
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Luis Felipe Gallegos Leiva

Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1991
Copiapó

Wzrost

175 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Necaxa

Numer w klubie

6

Kariera juniorska
Lata Klub
2003–2010 Universidad de Chile
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2015 Universidad de Chile 48 (8)
2012–2013 Union Berlin (wyp.) 2 (0)
2013–2014 Recreativo (wyp.) 20 (0)
2014–2015 Necaxa (wyp.) 31 (1)
2015–2019 Necaxa 133 (13)
2020– Atlético San Luis 10 (0)
W sumie: 244 (22)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2011  Chile U-20 8 (3)
  1. Aktualne na: 1 lipca 2021. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 1 stycznia 2021.

Kariera klubowa edytuj

Gallegos pochodzi z miejscowości Copiapó w regionie Atakama, skąd jako dwunastolatek przeniósł się do stołecznego Santiago, dołączając do akademii juniorskiej krajowego giganta – Club Universidad de Chile. Jako jeden z najzdolniejszych wychowanków, w wieku osiemnastu lat został włączony do pierwszej drużyny przez urugwajskiego szkoleniowca Gerardo Pelusso i w chilijskiej Primera División zadebiutował 14 lipca 2010 w zremisowanym 3:3 spotkaniu z O’Higgins. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił natomiast 15 sierpnia tego samego roku w wygranej 5:1 konfrontacji z Evertonem. Sukcesy zaczął jednak osiągać dopiero kilka miesięcy później, po przyjściu do drużyny trenera Jorge Sampaolego. W wiosennym sezonie Apertura 2011 zdobył z Universidadem mistrzostwo Chile i osiągnięcie to powtórzył również po upływie pół roku, w jesiennym sezonie Clausura 2011. W tym samym roku triumfował również w kontynentalnym turnieju Copa Sudamericana. W sezonie Apertura 2012 zdobył z ekipą Sampaolego trzeci z rzędu tytuł mistrza Chile; przez cały pobyt w Universidadzie nie potrafił jednak sprostać wysokim oczekiwaniom i pełnił głównie rolę rezerwowego dla niekwestionowanej gwiazdy ekipy – Eduardo Vargasa.

Latem 2012 Gallegos został wypożyczony do niemieckiego drugoligowca – stołecznego 1. FC Union Berlin, w celu zastąpienia w nim sprzedanego Chinedu Ede. Już we wrześniu – po zanotowaniu zaledwie trzech występów – na jednym z treningów niefortunnie złamał kość śródstopia, wobec czego musiał pauzować przez następne sześć miesięcy. Po powrocie do zdrowia ani razu nie pojawił się już na boisku w barwach Unionu, grając już tylko w czwartoligowych rezerwach berlińskiej drużyny (która zajęła ostatecznie siódme miejsce w tabeli). We wrześniu 2013 wyjechał do Hiszpanii, podpisując umowę z tamtejszym drugoligowym zespołem Recreativo Huelva, do którego dołączył jako następca Alexandra Szymanowskiego. W andaluzyjskim klubie spędził rok bez większych osiągnięć, przeważnie pełniąc rolę rezerwowego zawodnika i uplasował się z nim na ósmej lokacie w tabeli.

W lipcu 2014 Gallegos przeszedł do meksykańskiego drugoligowca Club Necaxa z miasta Aguascalientes. Tam szybko wywalczył sobie pewną pozycję w formacji ofensywnej i już w pierwszym, jesiennym sezonie Apertura 2014 triumfował z zespołem w rozgrywkach Ascenso MX, co wobec porażki w decydującym o promocji dwumeczu nie zaowocowało jednak awansem na najwyższy szczebel. Już kilkanaście miesięcy później postawiony przed drużyną cel udało się jednak osiągnąć – po triumfie w wiosennym sezonie Clausura 2016 zawodnicy Necaxy wywalczyli promocję do pierwszej ligi, równocześnie docierając również do finału pucharu Meksyku – Copa MX. On sam jako jedna z gwiazd drużyny pozostał w Necaxie, w Liga MX debiutując 16 lipca 2016 w zremisowanym 0:0 meczu z Cruz Azul. Po raz pierwszy wpisał się natomiast na listę strzelców 20 sierpnia tego samego roku w zremisowanym 1:1 pojedynku z Tijuaną.

Kariera reprezentacyjna edytuj

W styczniu 2011 Gallegos został powołany przez Césara Vaccię do reprezentacji Chile U-20 na Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20. Na peruwiańskich boiskach pełnił rolę podstawowego gracza swojej kadry i rozegrał siedem z dziewięciu możliwych spotkań (wszystkie w wyjściowym składzie), trzykrotnie wpisując się na listę strzelców – w pierwszej rundzie z Wenezuelą (3:1) oraz w rundzie finałowej z Argentyną (2:3) i Kolumbią (3:1). Chilijczycy zajęli ostatecznie piąte miejsce w turnieju i nie zdołali zakwalifikować się na Mistrzostwa Świata U-20 w Kolumbii.

Statystyki kariery edytuj

Klub Sezon Kraj Rozgrywki Liga Puchar kraju Międzynarodowe Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
U de Chile 2010   Primera División 12 2 12 2
2011   22 3 CS 3 0 25 3
2012   14 3 CL 3 0 17 3
Union Berlin 2012–2013   2. Bundesliga 2 0 1 0 3 0
U de Chile 2013–2014   Primera División 0 0 3 0 3 0
Recreativo Huelva   Segunda División 20 0 3 0 23 0
Necaxa 2014–2015   Ascenso MX 31 1 9 2 40 3
2015–2016   36 4 7 1 43 5
2016–2017   Liga MX 0 0 0 0
Ogółem
Chile 48 8 3 0 CS + CL 6 0 57 8
Niemcy 2 0 1 0 3 0
Hiszpania 20 0 3 0 23 0
Meksyk 67 5 16 3 83 8
Ogółem 137 13 23 3 CS + CL 6 0 166 16
Legenda:

Bibliografia edytuj